Is mijn leven de moeite waard?

Waarover zullen mijn gedachten gaan? Welke gesprekken zal ik hebben? Als ik straks op mijn sterfbed lig, kan ik dan terugzien op een leven van waarde? Tenminste wanneer ik een ziekbed krijg. Niet door een ongeval omkom of in een oorlog sneuvel.

Wat doen we allemaal niet om rust te vinden. Voldoende bezit verwerven om het ons zo aangenaam mogelijk te maken. Om de vrije tijd die het ons geeft te besteden, te vergapen op social media aan wat anderen nog meer hebben en doen. Wie streeft niet naar een leven lang zorgeloos bestaan? Maar de dood, de ziekte die daaraan voorafgaat, is on-verbidde(n)-lijk! Hoewel, soms laat God zich verbidden en krijgen wij nog tijd aan ons leven toegevoegd. Enkel om te besteden tot Zijn eer!

Sinds enkele jaren wonen wij vlakbij het ziekenhuis. Kwam ik eerder daar alleen bij controles of bezoek, nu loop ik er vrijwel dagelijks langs en doe ik daar werk als vrijwilliger. Na mijn ziekte en behandelingen beleef ik wat ik zie “vanuit het zieken(huis)bed”. Kijk ik door de ogen van een patiënt. Termen in het beleidsplan van het ziekenhuis hebben voor mij een andere dimensie. De cliënt die op de ‘patiëntenreis’ door het ziekenhuis de juiste ‘patiëntenzorg’ moet geboden worden met een zo efficiënt mogelijke ‘patiëntenlogistiek’. Welkom in de wereld van de zorg, alleen beleef ik als patiënt de reis echt anders.

Wat zie ik in de spiegel van de ziel, de ogen van de patiënten en bezoekers? Lopend door de gangen, zittend in de wachtkamers of op m’n werkplek als vrijwilliger Patiëntenvoorlichting achter balie. Stil verdriet, het over je heen laten gaan of boosheid? Ook komen er langs die nog niet weten dat ook hun leven kwetsbaar is. Zij lopen fier overeind, met een zekere pas en gaan vol zelfvertrouwen verder. Ieder mens gaat naar zijn of haar eeuwig huis. Op reis van geboorte naar sterfdag. Geen eindpunt, maar een eeuwig vervolg. De vraag blijft, die ieder aan het eind van zijn leven (van)zelf zal stellen, gelovig of ongelovig: Is mijn leven de moeite waard (geweest)?

De waarde die wij aan iets hangen, is wat het ons gekost heeft. Heb je veel geïnvesteerd, kwam het je allemaal niet aanwaaien en ben je getekend door verlies, dan is de betekenis van het leven veel waard. Profiteurs hebben het eerder over een kwestie van geluk hebben in het leven. Ieder zal de vraag voor zichzelf moeten beantwoorden: Is mijn leven de moeite waard?

Heb je in het leven veel of alles wat je lief was verloren, dan mis je het aanzien in deze wereld. Dat is moeilijk, veelal een dagelijkse worsteling om het van betekenis en waarde te zijn te beleven. Toch waren er ooit ouders of een ouder die waarde kregen door ons leven. Die ons aanmoedigden om voor hun aangezicht te leven, waarin zij zich verblijdden. Trouwden we en kregen we kinderen dan is óns leven het waardoor zij hun leven ontvingen en konden opgroeien. Zo zijn we altijd van waarde, ongeacht wat we in dit leven maatschappelijk presteren. Wie heeft het met de dood voor ogen op zijn sterfbed nog over de behaalde successen in dit leven?

Is mijn leven de moeite waard? Dat oordeel komt de Koning, Jezus Christus, toe die ons zal antwoorden: voor zoveel u dit, uit geloof in Mij en in liefde, één van de minste (geringste broeders) wel of juist niet gedaan hebt, zo hebt u het Mij wel of ook niet gedaan! Dan zullen we gaan in de eeuwige pijn óf in het eeuwige leven – Mattheüs 25.

Henk-Jan Koetsier

0 reacties op "Is mijn leven de moeite waard?":