Een journalist van een neutrale krant vroeg of ze bereid was om mee te werken aan een interview. Daar stemde ze mee in. Het was dan wel een heftig verhaal dat ze te vertellen had, maar goed, ze wilde vooral de hoop laten doorklinken.
Aan het woord komt Stefanie 31jaar, getrouwd, 2 kinderen. Al maanden lang had ze last van hevige rugpijn. Van de huisarts naar de fysio, van de fysio naar de internist. Het werd een zoektocht, die eindigde in een heftige diagnose. Een zeldzame vorm van kanker met uitzaaiingen. Haar wereld stortte ineen, die van haar man niet minder. De kinderen waren nog te jong om er iets van te begrijpen. Van het behandeltraject dat ingezet werd, had de arts meteen gezegd dat het niet zou leiden tot genezing. Maar ze ging ervoor. Ze hoorde van een speciale, zeldzame behandeling in het buitenland. Dat zou hoge kosten met zich meebrengen, maar “het was mijn enige hoop”.
In het gehele artikel is de Naam van God niet genoemd. Uit de woordkeus bleek duidelijk dat het om een niet-christelijk gezin ging en om een niet-christelijke journalist. Wat arm, als je in deze omstandigheden geen Toevlucht hebt. De enige hoop is gevestigd op een specifieke behandeling. We kennen Stefanie niet. Wat zouden we haar graag willen wijzen op een andere hoop. De hoop die onder andere genoemd wordt in Psalm 39. “En nu, wat verwacht ik, o Heere! Mijn hoop, die is op U.”
Als Stefanie deze God persoonlijk zou kennen, betekent dat dan dat de Heere Stefanie zou gaan genezen? Dat kan Hij wel, als de Almachtige. Maar Hij doet niet alles wat Hij kan. Echter zou Hij haar dan als Zijn kind wel gaan wijzen op een hoop die verder gaat dan dit tijdelijke leven. Op een hoop die verbonden is met zondag 1 van de Heidelberger. Als alles zou moeten ontvallen, zou voor haar alleen de enige Troost overblijven. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht. Hun geeft Hij moed en krachten, die hopend op Hem wachten. Deze hoop is niet wankel, in tegenstelling tot de hoop op genezing door een specifieke behandeling.
De Bijbelse hoop is gegrond, verdiend door Christus. Ook al zouden behandelingen niet tot genezing leiden, dan is er een perspectief dat verder reikt dan dit aardse leven. Hoop doet leven, dat is dan in de diepste zin van het woord werkelijkheid geworden.
L. Huisman
Beste mensen,
Wat kan het moeilijk en zwaar zijn in ons tijdelijke leven. Wat kunnen velen van u daarover meepraten, omdat u het nu meemaakt of in het verleden meegemaakt hebt. Bij de lichamelijke zorgen komen vaak veel psychische spanningen. Dit alles mogen wij ook met elkaar delen binnen onze stichting. Het is een gezegend voorrecht, dat nog aan ons gegeven wordt. Het spreekt voor zich, dat u anderen meedeelt in uw zorgen, maar ten diepste staat u er alleen voor en moet u er ook alleen door. Het is dan bovenal een gezegend voorrecht, dat ook in zulke moeilijke omstandigheden Gods Woord ons leert, onderwijst en troost.
Paulus is in 2 Korinthe 12 aan het woord. Ook hij heeft het moeilijk en zwaar. We lezen dat hij geteisterd wordt door een scherpe doorn in het vlees. Bij ervaring weten we allemaal we wat het betekent een doorn in ons vlees te hebben. Dat doet veel pijn en we willen graag dat die doorn uit ons vlees getrokken wordt. Dat wil Paulus ook. Het is alsof een engel des satans hem met vuisten slaat. Dat is nogal wat. Paulus, kind van God, die dagelijks met de slagen van satan geplaagd wordt. Hoe begrijpelijk is het, dat hij die doorn weg wil hebben. Hij heeft er dan ook driemaal voor gebeden. Dat betekent, dat hij aanhoudend gebeden heeft. Paulus heeft de Heere aanhoudend gevraagd die scherpe doorn weg te nemen. De Heere hoort zijn gebed wel, maar verhoort het niet.
Kennen we dat? Voor veel mensen met lichamelijke en psychische noden geldt dat ook. We kunnen een ernstige ziekte omdragen die niet te genezen is. We kunnen gebukt gaan onder een nood die niet te stuiten is. Hebt u de Heere ook aanhoudend gebeden? Heeft misschien ook de familie gebeden? En de gemeente? Het kan zijn dat u mocht herstellen. Wat is dat tot verwondering en stilheid. Ondanks ons toch verhoord?! Het kan ook zijn dat ziekte doorging en de nood niet verminderde. Het kan zijn dat de doorn in het vlees niet weggenomen werd. Hoe is het als de ziekte doorzet en er geen geweer in deze strijd blijkt te zijn?
Misschien vraagt u zich af wat de doorn in het leven van Paulus was. Veel is erover geschreven, maar de Bijbel zwijgt erover. Dit weten we: de doorn wordt niet weggenomen! Dat is aangrijpend in het levensprobleem van Paulus. Zijn beproeving, zijn zwakte, zijn beperkingen worden niet weggenomen. Is dat het einde van alles voor Paulus? Neen en nog eens neen! Paulus heeft een vertroostende boodschap ontvangen! In de tekst staat: ‘Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg’.
De doorn, de pijn, de zwakte blijven en toch heeft Paulus met een God te maken Die vol genade is. Paulus, Mijn genade is er voor vandaag, voor morgen, voor overmorgen en voor altijd. Zo mag Paulus met zijn doorn in het vlees de genade van God ervaren. Hij moet ermee door het leven en hij mag ermee uit het leven. Alleen door Gods genade en om Jezus’ wil.
Die God van Paulus leeft nog. Christus is opgestaan en het graf is leeg. Die duur verworven genade is er ook vandaag nog. Wie die genade mag ervaren, mag verder kijken. Die mag vanuit een andere kant, vanuit Gods kant de doorn bezien. Wat lezen we van Paulus? Hij mag roemen in zijn zwakheden, zorgen en noden. Hij mag door genade belijden: Want als ik zwak ben, met mijn doorn in het vlees, dan ben ik machtig.
Mensen, is er bij u ook sprake van zo’n blijvende doorn? Blijft genezing uit? Hebt u iets mogen ervaren wat Paulus, als een mens in Christus, mocht ontvangen? Mag het ook voor u zijn: Mijn genade is u genoeg? Dan geeft dat soms voor een kort moment, soms voor een langere tijd rust en troost.
U zegt wellicht dat u dat zo niet ervaart. U moet belijden dat u dat leven van Paulus niet kent en dat het voor u alleen maar duisternis is en dat u alle troost moet missen. Zie dan naar Boven, naar de bergen, vanwaar ook alleen úw hulp komen kan! Die hulp zijn we niet waard en hebben we niet verdiend. Nee, maar het is ook alleen uit genade! Meer dan genade hebben we niet nodig. Dat is onze enige troost beide in leven en sterven (Zondag 1).
Gelijk een knecht ziet op de hand zijns Heeren, gelijk het oog der maagd op haar vrouw geslagen is, alzo zijn onze ogen op den HEERE onze God, totdat Hij ook ons genadig zij. Die genade wensen we u/jou van harte toe.
N.J. Teerds
Ben(t) u of jij getroffen of betrokken bij kanker? Heeft u of heb jij of heeft iemand uit het gezin kanker (gehad)? Heeft u of heb jij een gezins- of familielid verloren door kanker?
Dan is deze Contactdag Informeel Winstuitverlies incl. catering speciaal voor u, uw gezin & voor jou!
De Contactdag Informeel Winstuitverlies wordt elk jaar door Stichting Winstuitverlies georganiseerd. Om u én jou getroffen door of betrokken bij kanker de gelegenheid te geven elkaar, naast de bezinnende contactdagen, ook op een informele wijze te ontmoeten. De locatie wordt in zijn geheel afgehuurd door de stichting, zodat het besloten karakter gegarandeerd is.
De kosten worden zo laag mogelijk gehouden. De huurprijs van de locatie, de lunch en de consumpties zijn op rekening van de stichting. U betaalt slechts een bijdrage (ca. derde) in de werkelijke kosten.
Verhindert de eigen bijdrage u om deel te kunnen nemen? Stuur een mail naar: info@winstuitverlies.nl
Wanneer?
D.V. zaterdag 17 juni 2023 van 11 – 15 uur
Waar?
Leidsche Hoeven – Tricht
Diapresentatie natuur door Rien Mouw!
2x vertoning diaserie natuur met samenzang
Komt U, Kom JIJ toch óók?!
-> Geef het zo snel mogelijk aan ons door (Vol = vol) <-
Meld je aan door onderstaand formulier in te vullen en het totaal bedrag aan bijdrage(n) te voldoen:
Opnieuw blijkt bij de controle bij de dermatoloog dat ik plekken met huidkanker heb. Eén van de gevolgen, late effecten, van de mantelveldbestralingen die ik in 1992 kreeg. Van één van de plekken de kankercellen weggeschraapt, van de andere wordt een biopt genomen. De uitslag laat op zich wachten. Het is de tweede keer dit jaar, en sinds 2016 de … ik ben inmiddels de tel kwijtgeraakt. Dit type huidkanker is niet direct levensbedreigend en is goed te behandelen. Toch wordt het bij alles wat ik al mee heb gemaakt aan controles, uitslagen en behandelingen een steeds grotere belasting. Alleen al ‘de prikken’ voor verdoving, waarbij de standaard vraag is of ik ook ergens allergisch op reageer. Mijn reactie: “Ja, ik ben allergisch voor het prikken zelf geworden”.
Fysiek en mentaal raak ik in verzet, de weerstand die ik bied tegen het ondergaan van lijden wordt sterker. Nee, daar heb ik geen grip op. Met mijn verstand weet ik best dat het beter is behandeld te worden tegen ‘kwaadaardige cellen’. Natuurlijk ben ik dankbaar voor de mogelijkheden die de goede zorg ons biedt. Toch biedt alles in mij weerstand tegen de herinnering, de pijn en het lijden wat het mij opnieuw geeft.
Het voorkomen dat het mij weerstand geeft, kan ik niet. Tijdens de behandelingen die ik kreeg voor Hodgkin moest er op een gegeven moment Neupogen worden gespoten. De internist dacht dat ik dat zelf best kon, en ik ook wel. Hij kwam zelfs kijken toen ik onder begeleiding van een verpleegkundige een poging deed. Het technische gedeelte ging goed, het vullen van de spuit vanuit de injectieflacon. De naald zelf bleef ‘hangen’ boven mijn bovenbeen. Zonder dat ik dat wilde blokkeerde mijn arm. Ik kon de weerstand niet breken om zelf te prikken… het werd voor mij een onvergetelijke levensles.
Weersta de duivel, het kwaad, en hij zal van je vluchten (Jakobus 4 vers 7). Wie het gedaan heeft, om God in alles meerder gehoorzaam te zijn, zal ondervonden hebben dat het je niet lukt. Tenminste niet in eigen kracht. Een les in nederigheid, want God geeft alleen die nederig is Zijn kracht uit genade. Verneder je onder de krachtige hand Gods (1 Petrus 5 vers 6). Gods Woord wat Hij tot mij sprak de eerste keer dat ik de diagnose kanker kreeg. Een begeerte die blijft: Zalig, zalig niets te wezen in mijn eigen oog voor God. Wat God doet dat is welgedaan, Zijn wil is wijs en heilig.
Weerstand, hadden Adam en Eva het geboden dan waren wij het goede van God niet kwijt. Weerstand bieden aan het kwaad in onze wereld, is goed. Dat is wat God van mij, van ons vraagt. Uit liefde tot, in het geloof van, met de hoop op Gods genade en kracht in Christus door Zijn Geest. Dan wil, en kan, en zal God ons redden uit alle nood in ons lijden. Daar is mijn leven getuige van, het heil is van de Heere!
Henk-Jan Koetsier
“Onvergetelijk is het jongerenweekend waar ik aan deel heb genomen. Waardevol om zelf te kunnen delen, maar ook te ontvangen van wat anderen als verlies en Winst hebben ervaren rond kanker“
Voor wie?
Heb jij kanker of ben je daarvan hersteld? Heeft iemand uit jouw gezin kanker of gehad? Heb jij je vader, je moeder of je broer/zus verloren door kanker? En ben jij (jong)volwassen (bijna 18 < 30 jaar)? Dan ben je van harte welkom!
Wat mag je verwachten?
Contact met jongeren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Samen luisteren naar wat Gods Woord ons te zeggen heeft. Vrijdagavond maken we met elkaar kennis en werken wij dat creatief uit. Zaterdagmorgen houden we een Bijbelstudie. Verder veel ruimte voor het ontmoeten van elkaar. Lees meer in de verhalen van die jou voor gingen!
Wie is de leiding?
Het bestuur zorgt voor deskundige leiding en ziet erop toe dat de sfeer, onderlinge omgang en inhoud overeenkomstig Gods Woord is.
Waar?
Gastenverblijf ‘Betlehem’ op boerderij De Verwondering te Gouderiaan (goed bereikbaar per auto of OV).
Wanneer?
D.V. vrijdag 28 en zaterdag 29 januari 2022. Aankomst vrijdag vanaf 17 uur en tot circa zaterdag 16:00 uur.
Wat zijn de kosten?
Daar het bestuur voor dit Jongerenweekend giften reserveert vragen we een kleine bijdrage in de onkosten van € 15,00 per persoon. Reiskosten naar en van de locatie zijn voor eigen rekening.
Lees je deze activiteit en spreekt het jou aan? Meld je dan aan door onderstaand formulier in te vullen!
Het aantal plaatsen voor deelnemers is beperkt en wordt op basis van aanmelding verwerkt.
Let op! Onder ‘Opmerkingen’ svp je leeftijd(en) en in welke relatie jij tot het onderwerp staat.
Help mee het jongerenweekend onder de aandacht te brengen en verspreidt dit bericht!
Jong-volwassenen, die verlies van gezondheid of geliefden ervaren, hebben er ook behoefte aan gezien en gehoord te worden. Praten over je verlies is voor de meesten van hen niet gemakkelijk. In contact met leeftijd- en lotgenoten gaat het door (h)erkenning gewoon vanzelf. Natuurlijk is de eerste ontmoeting spannend, maar het ijs is in contact met jomg-volwassenen bij Winstuitverlies snel gebroken.
Uit een jaarlijks terugkerend jongerenweekend is een heuse whatsapp groep ontstaan. In ‘lockdown periode’ is met regelmaat ‘online contact’ geweest. Maar eindelijk is er weer een ‘life event’ mogelijk! Kom jij ook?
Ben jij een jong-volwassene (circa 18 – 30 jaar) die getroffen of betrokken is geraakt door kanker en is voor jou de Bijbel het Woord van God? Dan ben je van harte welkom! Geef je snel op want het aantal personen dat kan deelnemen is (nog) beperkt.
Wanneer? Waar?
D.V. Zaterdag 30 oktober a.s. in Driebruggen om 10 uur (tot ongeveer 15 uur).
De exacte locatie ontvangen de deelnemers op een later moment.
Aanmeldformulier (aanmelden is verplicht!)
Kanker ontwricht je leven. Dat is één van de eerste zinnen die je leest als je naar de site van KWF kankerbestrijding gaat. Op deze site is heel veel informatie te vinden, over heel veel soorten kanker.
En wat het met je doet als je de diagnose krijgt. En wat het betekent voor je familie, je omgeving. Christen of niet-christen: iedereen die kanker krijgt, zal van harte beamen dat het je leven ontwricht. Iemand zei eens: “Als je de diagnose krijgt, is het alsof je levenshuis staat te schudden op zijn fundamenten.” Herkenbaar, toch, voor u die zelf getroffen werd door kanker of voor u die dat meemaakte in uw nabije omgeving?
Ontwrichting, een fundament dat niet meer stevig lijkt te zijn. Er kunnen nog veel meer uitdrukkingen genoemd worden die iets tekenen van wat iemand ervaart die zelf kanker heeft gekregen, of die dat in de directe omgeving meemaakt of meemaakte. Laten we maar teruggaan naar de zin waar we mee begonnen: een ontwrichting van je leven. Die ontwrichting heeft alles te maken met onzekerheid, met het wegvallen van zekerheden. Met veel onbeantwoorde vragen. Is er nog een behandeling mogelijk? Kan ik nog genezen? Of is er alleen nog te hopen op verlenging van mijn leven, terwijl de kwaal niet weggenomen kan worden? Als een deur van een huis ontwricht is, zit er niets meer op zijn plaats. De scharnieren zitten niet meer goed en de deur sluit niet goed meer. Het is niet meer zoals het was.
In Mattheús 7:27 lezen we óók over een ontwrichting. Een huis dat geen goed fundament had, is gevallen toen de slagregens kwamen en toen de waterstromen en de winden aansloegen tegen dit huis. De strekking is ons als Bijbellezer bekend: het is onmisbaar nodig dat ons levenshuis gefundeerd is op de Rots Christus. Betekent dat verder dat iemand die in Christus geborgen mag zijn, gevrijwaard is van slagregens, stormen en waterstromen? Betekent het dat het minder erg is als zo iemand de diagnose kanker krijgt? Nee, zeker niet. Maar te midden van alle ontwrichting die dan ervaren wordt, mag er een dieper fundament zijn. Dan mag wel eens gezongen worden: ”In de grootste smarten, blijven onze harten, in de Heere gerust”. Dan mag men weten dat het Gods weg is.
Weliswaar een moeilijke weg, naar de mens gesproken een onmogelijke weg. Maar dan mag er kracht verkregen worden uit Hem, van Wie Jesaja al zoveel eeuwen geleden heeft geprofeteerd: “Onze smarten heeft Hij gedragen.” Er staat niet dat er dan geen smarten zijn of nog komen zullen. Maar als het oog des geloofs op Hem mag zien, dan wordt gezien dat Hij de zwaarste last droeg. Die droeg Hij, opdat het voor de Zijnen draaglijk zou zijn. Opdat ze nog vaster gefundeerd zouden worden op de Rots. Opdat ze bewaard worden voor een algehele ontwrichting.
L. Huisman
Voor wie liever naar de kerstvertelling luistert:
Kerstverhaal
Roel is boos. Héél erg boos! Met zijn handen in de zakken loopt hij stampend over de stoep verder. Tranen branden achter zijn ogen. Het is niet eerlijk, gewoon oneerlijk. Zijn handen ballen zich tot vuisten. Heel even wil Roel zijn vuist opheffen. Daar schrikt hij zelf van. Je vuist opheffen naar God?! De gedachte alleen al. Dan stromen de tranen hem over de wangen. Zijn schouders schokken. In een gesmoorde snik klinkt het: “Papa”. In een waas van tranen loopt Roel doelloos verder. Wat doet Roel hier op straat? Wat is er toch gebeurd? Wat maakt hem zo boos, zo verdrietig? Luister maar, dan zal ik je dat vertellen.
Het was een geweldige dag, de laatste schooldag voor de kerstvakantie. Op school is de tafeltenniswedstrijd gehouden. Eerst in de klassen, en vervolgens aan het einde van de dag de klassenwinnaars tegen elkaar. Roel bleek één van de besten. Tijdens de laatste ronde was het muisstil in de gymzaal. Op en rond de tafeltennistafels zitten de klasgenootjes ingespannen te kijken wie er gaat winnen . Sommigen hangen in de rekken, anderen staan op de tafels, om maar niets van de wedstrijd te hoeven missen. Marieke, de zus van Roel, beet op haar tong van spanning. Even hadden ze oogcontact, Roel en zij. Marieke is maar wat trots dat haar broer in de finale speelt. Bijna duwt ze Stefan voor haar van de tafel. Die geeft haar een snauw. Maar ze zegt van spanning niets terug. Dan klinkt een daverend applaus. Roel heeft zijn vriend Bernhard verslagen met slechts één punt verschil. Ze pakken elkaar beet zoals kerels dat doen. Het was een eerlijke, heerlijke wedstrijd. De wedstrijd spelen vinden zij belangrijker dan winnen. Even later staat Roel op ‘het podium’: De grote tafel die daarvoor in het midden is gezet. Naast de andere winnaars uit de verschillende groepen. Directeur Poelstra spreekt hun toe. “Wat heb ik genoten. Jullie deden het allemaal fantastisch. Roel, jij was dit keer de beste. Proficiat!” De winnaars krijgen elk een leuk spel mee voor thuis. Mooi om samen te doen in de kerstvakantie. De meester sluit deze laatste schooldag af. “Jezus is eeuwen geleden in Bethlehem geboren. Ook nu in jullie hart? Zonder dat kan je niet tot Zijn eer leven. Niet als je kerstliederen zingt, niet als je luistert in de kerk en niet als je gaat sterven. Buig je knieën, (aan)bidt en geef Hem de eer voor je vanavond gaat slapen. Tot – zo de Heere het wil en wij leven – in het nieuwe jaar!” In zijn gebed smeekt de meester vurig om alle kinderen te bewaren voor het kwaad. Hij vraagt de Heere om hen te brengen bij de kribbe om de geboren Koning te aanbidden.
Rollebollend belanden Roel en zijn vriend Bernhard tussen de anderen op het plein. Ze smijten hun jas aan de kant en gaan op de tafeltennistafel buiten opnieuw met elkaar in gevecht. Heerlijk zo zonder de spanning van de wedstrijd nog even een balletje te slaan. Het batje waar Roel mee speelt is van hem zelf. Een dure, van z’n zakgeld ooit gekocht. De kans om te winnen wordt groter als je speelt met je eigen batje. Dat voelt het meest vertrouwd. Ze gaan door tot Marieke Roel meesleept. “Kom Roel, we moeten naar huis. Mama heeft gezegd direct thuis komen uit school”. O ja, dat is waar. Roel was het helemaal vergeten. “Tot op het Kerstfeest in de kerk”, roept hij snel naar zijn vrienden. Marieke springt bij Roel achterop de fiets. Haar grote broer, wat is ze trots op hem. “He Roel, dat was echt knap van je om toch te winnen!”, zegt ze terwijl zij stevig de arm om hem heenslaat. “Nou Bernhard was ook goed hoor!”, reageert Roel. Hij wil niet laten blijken dat het hem goed doet dat zn zusje trots op hem is. “Maar jij was echt beter”, vindt Marieke. Roel trapt stevig door, nog een paar straten, dan de bocht om en… daar ziet hij de auto van opa en oma Belder staan. Wat moeten die nu hier bij ons? O da’s waar ook.Roel denkt aan wat mama tussen de middag tijdens het eten verteld heeft. Papa is naar het ziekenhuis geweest en kreeg de uitslag van onderzoeken. De laatste tijd was hij heel erg moe. Niets hielp om het over te laten gaan. Daarom werd hij doorgestuurd naar ziekenhuis. Een vreemd gevoel krijgt Roel. De snelheid van het fietsen gaat eruit. “Wat is er? Je fietst niet door ”, merkt Marieke op.
Thuisgekomen zet Roel traag de fiets in de schuur. Marieke rent hem al voor naar binnen. Roel komt later de kamer binnen. Zie je wel, zoals hij al dacht, bedrukte gezichten. “Kom er bij zitten, Roel”, zegt mama. Roel gaat zitten op het puntje van het hoekje van de bank. Op veilige afstand. Wat zou er zijn? Dan gaat vader vertellen. “Wij zijn vandaag naar het ziekenhuis geweest. De dokter heeft ons de uitslag van het onderzoek gegeven. We mochten zelf de foto’s die gemaakt zijn op het scherm meekijken.” Papa stopt even. Mama krijgt tranen in haar ogen. Oma brengt haar zakdoek naar haar gezicht. Mama pakt vaders hand. Dan vertelt papa met een brok in zijn keel en tranen in de ogen: “De dokter vertelde dat papa heel ernstig ziek is, tumoren heeft, kanker in een vergevorderd stadium. Of er behandelingen mogelijk zijn weten we nog niet. Ook niet of ik beter kan worden. Toch doet de Heere niet verkeerd, ook niet in het kwaad wat ons overkomt. Hij is ons nabij. Sprak opnieuw tot ons Zijn Woord: Ik ben het Licht der wereld, wie in Mij gelooft leeft al was hij ook gestorven”. Bij het woord ‘kanker’, springt Roel van de bank en speert weg. Het laatste wat papa zei heeft hij nog net opgevangen. Naar buiten, weg, weg. Papa gaat dood. Dat was ook bij oom Janus die kanker kreeg. Vanuit huis hoort hij roepen: “Roel, Roel”. Maar hij keert zich niet om en blijft rennen tot hij buiten adem is. Dan sleept hij zich verder voort. Over de stoep, met de handen in zijn zakken, beide vuisten gebald van boosheid of beter van wanhoop, van intens verdriet. En klinkt het gesmoord: “Papa”. Meer niet. Hij moet papa missen, dat kan niet, dat mag niet!Het is niet eerlijk. ’t Was zo’n heerlijke dag. Hij werd de beste met tafeltennis. Marieke trots op hem. Maar… papa gaat dood. Het hele kerstfeest hoeft van hem niet meer. Ook het spelen op zijn trompet in de kerk, nog een verrassing voor papa en mama en de anderen, kan van hem gestolen worden. Eén ding daar denkt Roel nog maar aan: “Papa”, een diepe snik. Tranen stromen over zijn wangen. In een waas van tranen loopt Roel verder, zonder dat hij weet waarheen.
Zonder dat Roel het ziet komt hij bij het voor hem zo bekende bankje. Daar waar hij met zijn vrienden vaak speelt en zit. Lekker ravotten, sterke verhalen ophangen, meiden bang maken en soms echt heel serieus. Als ‘mannen onder elkaar’. Roel zakt zonder erbij na te denken op het bankje neer. Een man die ook op het bankje zit merkt hij niet eens op. Met z’n hoofd in zijn handen snikt hij het uit. Zijn hele lichaam schokt. Tot Roel een hand op zijn rug voelt. Langzaam bedaart Roel. Die hand op zijn rug doet hem goed. Zonder zich af te vragen van wie die hand is begint Roel te praten. “Het was zo’n coole dag, de wedstrijd was echt spannend, maar toen ik thuiskwam zag ik bedrukte gezichten. Papa vertelde dat hij k…” Verder komt Roel op dat moment niet. Opnieuw begint hij te huilen. Hij snikt het uit. De man naast hem op het bankje gaat zachtjes praten. De woorden maken Roel rustig. Wat een bekende stem. Wat blijkt? Opa Drop, zo noemt Roel en zijn vrienden hem, zit naast hem. Opa Drop die altijd zo goed met hen op kan schieten. Hij speelt het spel, hoe gek soms ook voor ouderen, mee wat Roel en z’n vrienden soms verzinnen. Dan praat hij ook hem hen , vertelt wat hij zelf in zijn leven heeft meegemaakt, hoe goed de Heere voor zo’n dwaas man – zoals hij zichzelf noemt – is. Ja, opa Drop leeft met de Heere. Dat zie je aan hem en hoor je in wat hij vertelt. Opa Drop ziet elke dag naar de Heere uit. Aan hem stort Roel zijn hart nu uit en verteld Opa Drop wat er die dag gebeurd is, waarom hij boos en verdrietig is.
“Roel, je bent erg verdrietig door wat papa vertelde, dat is heel goed te begrijpen. Je vader is heel ernstig ziek. Kanker is een ziekte waar iedereen voor vreest. Je weet niet wat je moet zeggen of doen. Het maakt je bang. Misschien zijn er behandelingen mogelijk, dat vertelde je toch? Weet je waar opa toch blij mee is? Papa vertelde dat hij voelt dat de Heere nabij is. Dat geeft hem rust en moed om verder te gaan, om het jullie te vertellen, om te vechten om zo God het geeft in Zijn kracht de ziekte te overwinnen. God is een God van wonderen jonge. Daar kan opa van getuigen!” De warmte die opa uitstraalt, het tegen opa aan zitten, de woorden die rustig worden gesproken, het troost Roel een beetje. En dan, Roel smijt het eruit: “Ik wil niet meer op mijn trompet spelen. ’t Kan mij gestolen worden”. Nu alles allemaal zo anders, zo verdrietig is geworden begrijpt opa dat heel goed. “En toch Roel, misschien helpt het juist papa en mama als jij wel speelt. Worden zij misschien juist doordat jij speelt en wat je speelt getroost. Geeft het hen levensmoed”.
Het is tweede Kerstdag. De kerk zit tot het laatste plaatsje vol. Altijd bijzonder om met het kerstfeest als gemeente met alle jongeren zo bij elkaar te zijn. Ook Roel, Marieke, papa en mama zitten met elkaar in de kerk. Roel op het hoekje. Want hij gaat toch meespelen. De dominee houdt een korte toespraak. Het gaat over Simeon en Anna. Zij verwachten de Heere Jezus en kwamen dan ook dagelijks in de tempel, de kerk van nu. Hoe Simeon de Heere Jezus zag toen Maria en Jozef in de tempel met Hem kwamen. Simeon Jezus zijn armen nam en begon te jubelen, de lofzang ging zingen.
Na de woorden van de dominee zingen de koren en zeggen de verenigingen wat op. Roel wordt wel een beetje zenuwachtig. Zometeen is hij aan de beurt. En papa en mama en de rest weten nog van niets. Als Roel aan de beurt is gaat naar boven, naar het orgel. Daar pakt hij zijn trompet en gaat bij de balustrade staan. Iedereen in de kerk kan hem zien staan. Roel zietopa Drop zitten. Die knikt hem bemoedigend toe.
Roel haalt diep adem, het orgel begint te spelen en bij het couplet zet Roel de melodie in. Eerst aarzelend, maar dan vergeet hij alles om zich heen, en schalt zijn trompet:
Zo laat Gij, HEER, Uw knecht,
Naar ’t woord, hem toegezegd,
Thans henengaan in vrede;
Nu hij Uw zaligheid,
Zo lang door hem verbeid,
Gezien heeft op zijn bede.
Het orgel speelt het tussenspel. Roel ziet naast Marieke, mama en papa zitten. Papa kijkt met tranen in zijn ogen, zijn gezicht straalt. Het lied, de tekst en dat Roel speelt raakt hem. Het geeft Roel vleugels, het maakt hem vrij, als hij met de trompet het tweede couplet inzet. Opnieuw jubelt zijn trompet en iedereen in de kerk zingt mee:
Een licht, zo groot, zo schoon,
Gedaald van ’s hemels troon,
Straalt volk bij volk in d’ ogen;
Terwijl ’t het blind gezicht
Van ’t heidendom verlicht,
En Isrel zal verhogen.
Nunspeet, december 2020
Henk-Jan Koetsier
Ongetwijfeld zag u en wij met u naar de contactdag op zaterdag 4 april a.s. uit. Het thema ‘Biddend verwachten… verwachtend bidden’ is van alle tijden. Bidden is in tijd van grote nood, de ademtocht voor het geloof om gemeenschap te oefenen met God Drieenig. Alleen dan blijven in de grootste smarten onze harten in de HEERE gerust!
De door de overheid opgelegde, in onze ogen ook noodzakelijke, maatregelen tot zorg voor ons welzijn maken dat de Contactdag Voorjaar 2020 op 4 april a.s. niet door is gegaan. De geplande Contactrondvaart op zaterdag 13 juni a.s. komt ook te vervallen. De Contactdag Najaar 2020 staat gepland op D.V. 7 november a.s. Het thema en de spreker blijft hetzelfde als voor de nu vervallen contactdag.
Wij wensen u in de deze periode, in de herdenking van de heilsfeiten, het zicht op de verhoogde slang, het Lam Jezus Christus toe. Dat het zien op Jezus u, ook in uw persoonlijke omstandigheden, de blijvende vreugde en de Troost(er) in het hart schenkt.
Zo de Heere wil en wij leven hopen wij u allen op de contactdag Najaar 2020 – Stichting Winstuitverlies bestaat dan ruim 10 jaar – te ontmoeten.
Hartelijke groet,
namens het bestuur
Henk-Jan Koetsier
“Onvergetelijk is het jongerenweekend waar ik aan deel heb genomen. Waardevol om zelf te kunnen delen, maar ook te ontvangen van wat anderen als verlies en Winst hebben ervaren rond kanker“
Voor wie?
Heb jij kanker of ben je daarvan hersteld? Heeft iemand uit jouw gezin kanker of gehad? Heb jij je vader, je moeder of je broer/zus verloren door kanker? En ben jij (jong)volwassen (bijna 18 < 30 jaar)? Dan ben je van harte welkom!
Wat mag je verwachten?
Contact met jongeren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Samen luisteren naar wat Gods Woord ons te zeggen heeft. Vrijdagavond maken we met elkaar kennis en werken wij dat creatief uit. Zaterdagmorgen houden we een Bijbelstudie. Verder veel ruimte voor het ontmoeten van elkaar. Lees meer in de verhalen van die jou voor gingen!
Wie is de leiding?
Het bestuur zorgt voor deskundige leiding en ziet erop toe dat de sfeer, onderlinge omgang en inhoud overeenkomstig Gods Woord is.
Waar?
Groot Pepersgoed te Hoevelaken (goed bereikbaar per auto of OV).
Wanneer?
D.V. vrijdag 21 en zaterdag 22 februari 2020. Aankomst vrijdag rond 16 uur en vertrek zaterdag ca. 15:00 uur.
Wat zijn de kosten?
Daar het bestuur voor dit Jongerenweekend giften reserveert vragen we een kleine bijdrage in de onkosten van € 15,00 per persoon. Reiskosten naar en van de locatie zijn voor eigen rekening.
Lees je deze activiteit en spreekt het jou aan? Meld je dan aan door onderstaand formulier in te vullen!
Het aantal plaatsen voor deelnemers is beperkt en wordt op basis van aanmelding verwerkt.
Let op! Onder ‘Opmerkingen’ svp je leeftijd(en) en in welke relatie jij tot het onderwerp staat. Help mee het jongerenweekend onder de aandacht te brengen. Klik hier voor de flyer!