Vervolg op De trein gaat weer verder…

We vervolgen onze treinreis. Verschillende malen in het afgelopen jaar nam ik u en jullie mee op deze reis.

Wat hebben we het ervaren dat, als een trein zo hard rijdt en alles langs je heen raast; je er zo ontzettend moe van kan worden.

Wat hebben we ook ervaren dat mensen met je meeleven en wat doet je dat goed. Daarom wil ik jullie/u deze treinreis meenemen in dat meeleven met je familielid/bekende die getroffen wordt.

Wat deed het ons goed toen hij aan de deur stond; niet veel zei; even naar binnen kwam; met ons meehuilde en met ons bad. Wat voelden we daarin een liefde en bewogenheid.

Of die ander die ons een kaartje schreef: “Ik heb geen woorden…” Geen lang verhaal met allerlei goedbedoelde adviezen, waar je niets mee kunt. Of juist die ander die een hand op je schouders legt, je vol bewogenheid aan kijkt en alleen maar zegt: “We leven en bidden met jullie mee”.

Dan weer die ander die, als je thuis komt na een dag van onderzoeken in het ziekenhuis met een pannetje eten voor de deur staat. Wat heb ik het zelf, als ik dan terug dacht hoe ik in het verleden met iemand meeleefde, vaak verkeerd gedaan. Opmerkingen van mensen kunnen je zo pijn doen, hoe goed bedoeld deze ook zijn. Soms kan je van het praten van anderen ook zo moe worden en wil je zelf ook even niet meer praten.

Meeleven op de juiste wijze is erg moeilijk. Kom niet met je eigen verhaal, maar luister naar je zieke familielid (of in welke relatie dan ook). Vraag: “Wat wil je zelf? Wat kan ik voor je betekenen?”

Mensen zijn soms ook zo nieuwsgierig, hoe ziet hij of zij er uit? Is hij of zij al kaal door de chemokuren?

We hebben ervaren dat je zo kwetsbaar bent. Ook als gezin. Het woord “kanker” klinkt soms als een scheldwoord; in winkels; op openbare plaatsen. Wat had onze dochter een verdriet toen in die periode een jongen uit haar klas, kanker als een scheldwoord gebruikte. Al huilend vroeg ze aan hem: “Weet je wel wat kanker is? Besef je wel wat je daar zegt? Heb je er wel eens mee te maken gehad? Dan zeg je dat nooit meer!”.

Wat een lessen. We mogen wel steeds vragen om wijsheid; om de juiste woorden te gebruiken. Zo rijdt de trein weer verder tot we op een volgend station mogen aankomen. Terwijl we reisden zagen we meerdere malen de regenboog als een teken van Gods trouw. Juist voor mensen die ontrouw zijn…

Dan vervolgden we bemoedigd onze reis want:

´t Is Isrels God, Die krachten geeft,

van Wien het volk zijn sterkte heeft.

Looft God; elk moet Hem vrezen.

G.H. de Waard – Vuyk

‘Voorlopig is jouw agenda van ons’, zegt de arts. Ik kijk haar aan, glimlach wat en knik instemmend, maar ondertussen denkt de obstinaat in mij er het hare van. Niet dat ze daar heel veel kans voor krijgt, want de arts blijkt al gauw een rake opmerking geplaatst te hebben. Gek eigenlijk, de diagnose zet m’n leven stil, maar m’n agenda raakt voller en voller en voller. Even overweeg ik een secretaresse in dienst te nemen, maar dat lijkt me bij nader inzien toch niet zo’n goed idee. Er zit niets anders op dan van de ziekenhuis-app m’n nieuwe favoriete app te maken, m’n agenda altijd bij me te hebben en natuurlijk braaf alle afspraken na te komen.

De planning van het ziekenhuis is fors: uitzaaiingen moeten uitgesloten of bevestigd worden, er moet een behandelplan gemaakt en besproken worden, er moeten keuzes gemaakt worden rondom toekomst en vruchtbaarheid, er moeten aanvullende onderzoeken plaatsvinden, er moet worden nagedacht over het wel of niet meewerken aan klinisch genetisch onderzoek, er moet bloed naar het lab, het tumorgebied moet gemarkeerd worden, er moet een pruik uitgezocht worden, er zijn medicijnen nodig, de hartfuncties moeten onder de loep worden genomen, er moet een injectie-met-beschermende-functie gezet worden, er moet een oriënterend gesprek met een radiotherapeut-oncoloog plaatsvinden en er moet begonnen worden met chemotherapie. Normaliter ben ik een kei in uitstellen, maar die optie staat nu even niet in het rijtje: ik heb een kleine 4 weken.

De rollercoaster is van start. Het wordt er allemaal niet rustiger op, eerder drukker. En pittiger. En uitdagender. Chemotherapie, immunotherapie, een ingrijpende ingreep en radiotherapie: ‘ineens’ is het de dagelijkse gang van zaken, ‘ineens’ is het mijn leven. Het lieve ziekenhuispersoneel benut de agenda optimaal. Of, nou ja…daar doen ze hun uiterste best voor. Al snel blijkt dat zij toch ook te volgen hebben. Er is Iemand anders Die de dienst uitmaakt. Hij bepaalt of mijn bloedwaardes een nieuwe kuur toelaten. Hij bepaalt of de tumor reageert op het grove geschut dat chemo heet. Hij bepaalt of mijn lichaam de behandelingen wel of niet aankan. Hij bepaalt hoe ik me voel. Hij bepaalt met welke mensen ik op de dagbehandeling in aanraking kom. Hij bepaalt wie er aan mijn bed staan. Hij bepaalt welke behandelingen ik nodig heb. Hij sluit deuren. Hij opent vensters.

Ik kom erachter dat ik het niet voor het zeggen heb. Ik kom erachter dat het bekwame en gewaardeerde ziekenhuispersoneel het niet voor het zeggen heeft. Ik kom erachter dat het voor een mens niet meevalt om machteloos en afhankelijk te zijn (of eigenlijk: dat het voor een mens niet meevalt om te moeten erkennen machteloos en afhankelijk te zijn). Ik kom er ook achter dat er Één is Die regeert en dat álles ‘een bestemden tijd’ heeft.

Ik probeer het te geloven, te belijden, er in te berusten: Gods tijd is de beste tijd!

Arjanne Bijsterveld

^{Arjanne (’99) kreeg in 2022 de diagnose borstkanker. Een behandeltraject volgde, de ziekte verdween. Met vallen en opstaan, en op zoek naar winst uit verlies, probeert zij deze levensveranderende gebeurtenis te verweven met haar bestaan. In haar blogs deelt ze wat van haar ervaringen.}

Een journalist van een neutrale krant vroeg of ze bereid was om mee te werken aan een interview. Daar stemde ze mee in. Het was dan wel een heftig verhaal dat ze te vertellen had, maar goed, ze wilde vooral de hoop laten doorklinken.

Aan het woord komt Stefanie 31jaar, getrouwd, 2 kinderen. Al maanden lang had ze last van hevige rugpijn. Van de huisarts naar de fysio, van de fysio naar de internist. Het werd een zoektocht, die eindigde in een heftige diagnose. Een zeldzame vorm van kanker met uitzaaiingen. Haar wereld stortte ineen, die van haar man niet minder. De kinderen waren nog te jong om er iets van te begrijpen. Van het behandeltraject dat ingezet werd, had de arts meteen gezegd dat het niet zou leiden tot genezing. Maar ze ging ervoor. Ze hoorde van een speciale, zeldzame behandeling in het buitenland. Dat zou hoge kosten met zich meebrengen, maar “het was mijn enige hoop”.

In het gehele artikel is de Naam van God niet genoemd. Uit de woordkeus bleek duidelijk dat het om een niet-christelijk gezin ging en om een niet-christelijke journalist. Wat arm, als je in deze omstandigheden geen Toevlucht hebt. De enige hoop is gevestigd op een specifieke behandeling. We kennen Stefanie niet. Wat zouden we haar graag willen wijzen op een andere hoop. De hoop die onder andere genoemd wordt in Psalm 39. “En nu, wat verwacht ik, o Heere! Mijn hoop, die is op U.”

Als Stefanie deze God persoonlijk zou kennen, betekent dat dan dat de Heere Stefanie zou gaan genezen? Dat kan Hij wel, als de Almachtige. Maar Hij doet niet alles wat Hij kan. Echter zou Hij haar dan als Zijn kind wel gaan wijzen op een hoop die verder gaat dan dit tijdelijke leven. Op een hoop die verbonden is met zondag 1 van de Heidelberger. Als alles zou moeten ontvallen, zou voor haar alleen de enige Troost overblijven. Hij troost het hart dat schreiend tot Hem vlucht. Hun geeft Hij moed en krachten, die hopend op Hem wachten. Deze hoop is niet wankel, in tegenstelling tot de hoop op genezing door een specifieke behandeling.

De Bijbelse hoop is gegrond, verdiend door Christus. Ook al zouden behandelingen niet tot genezing leiden, dan is er een perspectief dat verder reikt dan dit aardse leven. Hoop doet leven, dat is dan in de diepste zin van het woord werkelijkheid geworden.

L. Huisman

Beste mensen,

Wat kan het moeilijk en zwaar zijn in ons tijdelijke leven. Wat kunnen velen van u daarover meepraten, omdat u het nu meemaakt of in het verleden meegemaakt hebt. Bij de lichamelijke zorgen komen vaak veel psychische spanningen. Dit alles mogen wij ook met elkaar delen binnen onze stichting. Het is een gezegend voorrecht, dat nog aan ons gegeven wordt. Het spreekt voor zich, dat u anderen meedeelt in uw zorgen, maar ten diepste staat u er alleen voor en moet u er ook alleen door. Het is dan bovenal een gezegend voorrecht, dat ook in zulke moeilijke omstandigheden Gods Woord ons leert, onderwijst en troost.

Paulus is in 2 Korinthe 12 aan het woord. Ook hij heeft het moeilijk en zwaar. We lezen dat hij geteisterd wordt door een scherpe doorn in het vlees. Bij ervaring weten we allemaal we wat het betekent een doorn in ons vlees te hebben. Dat doet veel pijn en we willen graag dat die doorn uit ons vlees getrokken wordt. Dat wil Paulus ook. Het is alsof een engel des satans hem met vuisten slaat. Dat is nogal wat. Paulus, kind van God, die dagelijks met de slagen van satan geplaagd wordt. Hoe begrijpelijk is het, dat hij die doorn weg wil hebben. Hij heeft er dan ook driemaal voor gebeden. Dat betekent, dat hij aanhoudend gebeden heeft. Paulus heeft de Heere aanhoudend gevraagd die scherpe doorn weg te nemen. De Heere hoort zijn gebed wel, maar verhoort het niet.

Kennen we dat? Voor veel mensen met lichamelijke en psychische noden geldt dat ook. We kunnen een ernstige ziekte omdragen die niet te genezen is. We kunnen gebukt gaan onder een nood die niet te stuiten is. Hebt u de Heere ook aanhoudend gebeden? Heeft misschien ook de familie gebeden? En de gemeente? Het kan zijn dat u mocht herstellen. Wat is dat tot verwondering en stilheid. Ondanks ons toch verhoord?! Het kan ook zijn dat ziekte doorging en de nood niet verminderde. Het kan zijn dat de doorn in het vlees niet weggenomen werd. Hoe is het als de ziekte doorzet en er geen geweer in deze strijd blijkt te zijn?

Misschien vraagt u zich af wat de doorn in het leven van Paulus was. Veel is erover geschreven, maar de Bijbel zwijgt erover. Dit weten we: de doorn wordt niet weggenomen! Dat is aangrijpend in het levensprobleem van Paulus. Zijn beproeving, zijn zwakte, zijn beperkingen worden niet weggenomen. Is dat het einde van alles voor Paulus? Neen en nog eens neen! Paulus heeft een vertroostende boodschap ontvangen! In de tekst staat: ‘Hij heeft tot mij gezegd: Mijn genade is u genoeg’.

De doorn, de pijn, de zwakte blijven en toch heeft Paulus met een God te maken Die vol genade is. Paulus, Mijn genade is er voor vandaag, voor morgen, voor overmorgen en voor altijd. Zo mag Paulus met zijn doorn in het vlees de genade van God ervaren. Hij moet ermee door het leven en hij mag ermee uit het leven. Alleen door Gods genade en om Jezus’ wil.

Die God van Paulus leeft nog. Christus is opgestaan en het graf is leeg. Die duur verworven genade is er ook vandaag nog. Wie die genade mag ervaren, mag verder kijken. Die mag vanuit een andere kant, vanuit Gods kant de doorn bezien. Wat lezen we van Paulus? Hij mag roemen in zijn zwakheden, zorgen en noden. Hij mag door genade belijden: Want als ik zwak ben, met mijn doorn in het vlees, dan ben ik machtig.

Mensen, is er bij u ook sprake van zo’n blijvende doorn? Blijft genezing uit? Hebt u iets mogen ervaren wat Paulus, als een mens in Christus, mocht ontvangen? Mag het ook voor u zijn: Mijn genade is u genoeg? Dan geeft dat soms voor een kort moment, soms voor een langere tijd rust en troost.

U zegt wellicht dat u dat zo niet ervaart. U moet belijden dat u dat leven van Paulus niet kent en dat het voor u alleen maar duisternis is en dat u alle troost moet missen. Zie dan naar Boven, naar de bergen, vanwaar ook alleen úw hulp komen kan! Die hulp zijn we niet waard en hebben we niet verdiend. Nee, maar het is ook alleen uit genade! Meer dan genade hebben we niet nodig. Dat is onze enige troost beide in leven en sterven (Zondag 1).

Gelijk een knecht ziet op de hand zijns Heeren, gelijk het oog der maagd op haar vrouw geslagen is, alzo zijn onze ogen op den HEERE onze God, totdat Hij ook ons genadig zij. Die genade wensen we u/jou van harte toe.

N.J. Teerds

“Onvergetelijk is het jongerenweekend waar ik aan deel heb genomen. Waardevol om zelf te kunnen delen, maar ook te ontvangen van wat anderen als verlies en Winst hebben ervaren rond kanker“

Voor wie?
Heb jij kanker of ben je daarvan hersteld? Heeft iemand uit jouw gezin kanker of gehad? Heb jij je vader, je moeder of je broer/zus verloren door kanker? En ben jij jongvolwassen (bijna 18 < 30 jaar)? Dan ben je van harte welkom!

Wat mag je verwachten?
Contact met jongeren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Samen luisteren naar wat Gods Woord ons te zeggen heeft. We leren elkaar kennen. Onderzoeken wat de Bijbel ons wil leren rondom het thema. En we werken het thema creatief uit voor een tastbare herinnering. Verder veel ruimte voor het ontmoeten van elkaar. Lees meer in de verhalen van die jou voor gingen!

Wie is de leiding?
Het bestuur zorgt voor deskundige leiding en ziet erop toe dat de sfeer, onderlinge omgang en inhoud overeenkomstig Gods Woord is.

Waar?
Groot Pepersgoed te Hoevelaken (goed bereikbaar per auto of OV).

Wanneer?
D.V. vrijdag 2 en zaterdag 3 februari 2024. Aankomst vrijdag vanaf een uur of 17 uur en tot circa zaterdag 16:00 uur.

Wat zijn de kosten?
Daar het bestuur voor dit Jongerenweekend giften reserveert, vragen we een kleine bijdrage in de onkosten van € 15,00 per deelnemer. De reiskosten naar en van de locatie zijn verder voor eigen rekening.

Het aantal plaatsen voor deelnemers is beperkt en wordt op basis van aanmelding verwerkt.

Let op! Bij de vraag over je verwachting s.v.p. vermelden in welke relatie jij tot het onderwerp staat.

Help mee het jongerenweekend onder de aandacht te brengen en verspreid dit bericht!

Je kunt hiervoor ook deze afbeelding gebruiken om te delen op social media.

Daar stonden we dan, de uitslag nog onbekend, troostend de armen om elkaar heen. Bang om wat komen gaat en verdrietig over de ellende die ons treft. Met een niets ziende blik naar buiten. Tot plots de wolken wijken en een zonnestraal naar binnen op ons valt. Het licht en warmte van de zonnestraal doet ons goed. De natuur bemoedigt ons. Een glimlach breekt door en verwachting in ons hart stijgt op. God is de Getrouwe. Hij zal maken dat wij ons verwond’ren moeten.

De laatste maanden van het jaar zijn de donkerste. Een voor mij bekende man zei, na behandeld te zijn voor longtumor, ik ruik als het de tijd is waarin ik behandeld ben. Hij kon dat aan de natuur en tijd van het jaar merken. Zelf ben ik zowel in het voorjaar, als een jaar later in het najaar behandeld. De donkerste maanden van het jaar vond ik eerder knus. Het licht en de warmte binnen, samen in het weekend rond het haardvuur. De adventstijd en het samen zingen van de liederen over de geboorte van Jezus vond ik verwachtingsvol. Na mijn behandelingen zijn het de dagen van duisternis en tel ik ze af tot de kortste dag. Dan nemen de uren van licht weer toe. Na de feestdagen gloort het nieuwe jaar. De onrust van oud en nieuw liggen dan achter ons. Een jaar van verwachting voor ons.

Het zijn de donkere dagen en de uren van duisternis, die vooraf gaan aan het licht. Want licht verdrijft de donkerheid en duisternis uit het zicht. Zowel in het rijk van de natuur als in het koninkrijk van God. De aarde nu was woest en leeg, en duisternis was op de afgrond. En de Heilige Geest zweefde op de wateren (Gen1v2). En God zei: Daar zij licht! Na de zondeval bedekten en verborgen Adam en Eva zich. Tot God hen tevoorschijn riep en voor Hij hen uit de hof zond, beloofde dat het Licht hen zou opgaan. Toen op Abram een schrik en grote duisternis viel, verscheen God hem (Gen15v12). Als Mozes zijn hand uitstrekte naar de hemel, kwam er een dikke duisternis in heel Egypteland, maar bij al de kinderen van Israël was het licht in hun woningen (Ex10v22). Micha profeteert: wanneer ik in duisternis zal gezeten zijn, zal mij de HEERE een Licht zijn (Micha7v8). Zacharias zingt in zijn lofzang over ‘de Opgang uit de hoogte’, de Messias, die komen zou om te verschijnen degenen die gezeten zijn in duisternis en schaduw van de dood (Lukas1v78-79). In de nacht omscheen de herders de heerlijkheid van de HEERE, verkondigend hen grote blijdschap. Namelijk dat hen heden geboren is de Zaligmaker (Lukas2v9-11). Jezus hing aan het kruis in een drie uur dikke duisternis. Tot Hij met grote stem Zijn geest in Vaders handen gaf (Lukas 23v46) en na drie dagen in de morgenstond met Zijn opstanding hét Licht opging (Lukas24v1-4). En als Jezus weerkomt zal het zijn zoals Zijn discipelen Hem hebben zien heenvaren. Maar Hij komt als een dief in de nacht en roept ons op om in de duisternis te waken. Wees dan ook bereid; want in welk uur je het niet meent, zal de Zoon van de mensen komen (Lukas12v40).

Verdriet om geliefden die wij missen voelt, als duisternis die om je heen hangt. Meer nog op feestdagen als zij pijnlijk gemist worden. Lijden aan kanker of de gevolgen van behandelingen is moeilijk(er) als er om je heen feest van de geboorte van Jezus gevierd wordt. Misschien wens je wel dat deze dagen snel voorbij zijn en dat de duisternis in hart en huis wijkt. Wees welgemoed, geloof in de geboren en gekruiste Heiland. Hij heeft voor die in Hem gelooft het Licht, de verlossing voortgebracht! MAAK u op, word verlicht, want uw Licht komt, en de heerlijkheid des HEEREN gaat over u op (Jesaja60v1). Weet dat die geloven alle dingen meewerken om in Zijn heerlijkheid te worden opgenomen. Om dan altijd met de Heere te wezen. Zo dan, vertroost elkander met deze woorden (1Tess4v17-18).

Henk-Jan Koetsier

Ben(t) u of jij getroffen of betrokken bij kanker? Heeft u of heb jij of heeft iemand uit het gezin kanker (gehad)? Heeft u of heb jij een gezins- of familielid verloren door kanker?

Dan is deze Contactdag Informeel Winstuitverlies incl. catering speciaal voor u, uw gezin & voor jou!

De Contactdag Informeel Winstuitverlies wordt elk jaar door Stichting Winstuitverlies georganiseerd. Om u én jou getroffen door of betrokken bij kanker de gelegenheid te geven elkaar, naast de bezinnende contactdagen, ook op een informele wijze te ontmoeten. De locatie wordt in zijn geheel afgehuurd door de stichting, zodat het besloten karakter gegarandeerd is.
De kosten worden zo laag mogelijk gehouden. De huurprijs van de locatie, de lunch en de consumpties zijn op rekening van de stichting. U betaalt slechts een bijdrage (ca. derde) in de werkelijke kosten.

_{Verhindert de eigen bijdrage u om deel te kunnen nemen? Stuur een mail naar: info@winstuitverlies.nl}

Wanneer?
D.V. zaterdag 17 juni 2023 van 11 – 15 uur

Waar?
Leidsche Hoeven – Tricht

Diapresentatie natuur door Rien Mouw!
2x vertoning diaserie natuur met samenzang

 Komt U, Kom JIJ toch óók?!

-> Geef het zo snel mogelijk aan ons door (Vol = vol) <-

Meld je aan door onderstaand formulier in te vullen en het totaal bedrag aan bijdrage(n) te voldoen:

Ben(t) u of jij getroffen of betrokken bij kanker? Heeft u of heb jij of heeft iemand uit het gezin kanker (gehad)? Heeft u of heb jij een gezins- of familielid verloren door kanker?

Dan is deze Contact Rondvaart Winstuitverlies speciaal incl. catering voor u, uw gezin & voor jou!

De Contact Rondvaart Winstuitverlies wordt elk jaar door Stichting Winstuitverlies georganiseerd. Om u én jou getroffen door of betrokken bij kanker de gelegenheid te geven elkaar, naast de bezinnende contactdagen, ook op een informele wijze te ontmoeten. Het schip wordt in zijn geheel afgehuurd door de stichting, zodat het besloten karakter gegarandeerd is.
De kosten worden zo laag mogelijk gehouden. De huurprijs van de boot, de lunch en de consumpties zijn op rekening van de stichting. U betaalt slechts een bijdrage (ca. derde) in de werkelijke kosten.

_{Verhinderd de eigen bijdrage u om deel te kunnen nemen? Stuur een mail naar: info@winstuitverlies.nl}

Wanneer?
D.V. zaterdag 18 juni 2022 van 11:00 uur (afvaart!) – 15 uur
_{(Vaartocht van ca. 4 uur – Aan boord vanaf 10.45 uur)}

Waar?
Kade Harderwijk
_{(exact adres ligplaats volgt)}

 Vaart U, Vaar JIJ óók mee?!

-> Geef het zo snel mogelijk aan ons door (Vol = vol) <-

Meld je aan door onderstaand formulier in te vullen en totaal bedrag aan bijdrage(n) te voldoen:

Wat een voorrecht. Wat maakte de Heere een onderscheid. Na een intensief traject van chemokuren en bestralingen kreeg u een bijzonder bericht van de artsen: de ziekte was weg. Eigenlijk niet voor te stellen, na alle zorgen die er geweest zijn. Eigenlijk durfde u het in eerste instantie niet te geloven. En toch geloofde u dat de arts de waarheid sprak. De ziekte was weg. De blijdschap ging overheersen. U dacht er aan hoe anders het had kunnen zijn. Wat een storm was er opgestoken vanaf het moment dat u de diagnose kreeg. En wat werd het hele leven toen onzeker. Maar de Heere gaf een bijzondere wending. U kunt Hem er nooit dankbaar genoeg voor zijn. U mocht blijven leven.

Toch ging het óók tot u doordringen dat u niet meer dezelfde was als voorheen. De chemo en de bestralingen zijn niet zonder grote gevolgen gebleven. Steeds meer ging u beseffen dat het leven nooit meer zou worden zoals vóór de ziekte. Langzaam aan probeerde u de draad van het werk weer op te pakken. Maar wat kostte het u veel energie. Er was een stuk kwijt. En u wist het: dit is een blijvend gevolg van de ingrijpende behandelingen. En uiteindelijk raakte u uw baan kwijt.

Uw leven heeft u mogen behouden, maar toch is er sprake van verlies. Verlies waarvoor dus niemand op de begraafplaats geweest is. Het heeft de naam gekregen van levend verlies. Dingen die u kwijt geraakt bent, terwijl u nog in leven bent. Dingen die niet meer terug zullen komen. Bij een begrafenis ziet iedereen aan de nabestaanden hoe de rouw hen tekent. Maar hoe gaat men om met uw verlies? Uw levend verlies?

Mogelijk stuit u op onbegrip. Misschien is er aan de buitenkant nauwelijks iets aan u te zien. Maar u bent toch iets kwijt. U bent veel kwijt. En het is goed om daar voor u zelf een naam aan te geven. Mogelijk zou een ritueel hierbij  helpend kunnen zijn. Het is goed om te praten over uw levende verlies en om het in zekere zin zichtbaar te maken. Dan krijgt ook dit verdriet een gezicht. En dan mag óók u tranen laten, zonder dat er iemand begraven is.

L. Huisman

“Onvergetelijk is het jongerenweekend waar ik aan deel heb genomen. Waardevol om zelf te kunnen delen, maar ook te ontvangen van wat anderen als verlies en Winst hebben ervaren rond kanker“

Voor wie?
Heb jij kanker of ben je daarvan hersteld? Heeft iemand uit jouw gezin kanker of gehad? Heb jij je vader, je moeder of je broer/zus verloren door kanker? En ben jij (jong)volwassen (bijna 18 < 30 jaar)? Dan ben je van harte welkom!

Wat mag je verwachten?
Contact met jongeren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Samen luisteren naar wat Gods Woord ons te zeggen heeft. Vrijdagavond maken we met elkaar kennis en werken wij dat creatief uit. Zaterdagmorgen houden we een Bijbelstudie. Verder veel ruimte voor het ontmoeten van elkaar. Lees meer in de verhalen van die jou voor gingen!

Wie is de leiding?
Het bestuur zorgt voor deskundige leiding en ziet erop toe dat de sfeer, onderlinge omgang en inhoud overeenkomstig Gods Woord is.

Waar?
Gastenverblijf ‘Betlehem’ op boerderij De Verwondering te Gouderiaan (goed bereikbaar per auto of OV).

Wanneer?
D.V. vrijdag 28 en zaterdag 29 januari 2022. Aankomst vrijdag vanaf 17 uur en tot circa zaterdag 16:00 uur.

Wat zijn de kosten?
Daar het bestuur voor dit Jongerenweekend giften reserveert vragen we een kleine bijdrage in de onkosten van € 15,00 per persoon. Reiskosten naar en van de locatie zijn voor eigen rekening.

Lees je deze activiteit en spreekt het jou aan? Meld je dan aan door onderstaand formulier in te vullen!

Het aantal plaatsen voor deelnemers is beperkt en wordt op basis van aanmelding verwerkt.

Let op! Onder ‘Opmerkingen’ svp je leeftijd(en) en in welke relatie jij tot het onderwerp staat.

Help mee het jongerenweekend onder de aandacht te brengen en verspreidt dit bericht!