Sinds de uitbraak van de coronacrisis hebben er veel onderzoeken met betrekking tot kanker stilgelegen. Duizenden mensen zijn te laat gezien door een arts en zijn daardoor overleden. Althans, zo lezen we in de pers. Te laat gezien en te vroeg overleden. Maar dat is menselijkerwijs gesproken. Want komt een arts te laat met een diagnose? Of komt de dood te vroeg?
“Ja, Gij, Wiens wijsheid nimmer faalt, had mijn geboortestond bepaald”. Dit was de belijdenis van de dichter van Psalm 139. Onze geboortestond, maar ook ons stervensuur. In die zin is er bij de Heere dus geen “te laat“ of “te vroeg”. Het lag alles zelfs al van eeuwigheid vast. In deze zelfde Psalm 139 lezen we: “Al deze dingen waren in Uw boek geschreven”. Daarvan zeggen de kanttekeningen zo treffend: “Gij hebt zo wel geweten wat mij wedervaren zou, alsof het voor Uw ogen in een boek geschreven stond, te weten in het boek van de memories van Uw voorzienige regering.”
Dat het al van eeuwigheid vast lag, kan soms troost geven. Dat neemt niet weg dat er heel veel vragen overblijven als er zogeheten medische fouten gemaakt worden. Wat blijven er een vragen over als we horen dat het allemaal anders gelopen zou zijn als er eerder een diagnose gesteld was. Wat ingrijpend als er door uitgestelde zorg niet meer die behandeling ingezet kon worden, die mogelijk levensverlengend geweest had kunnen zijn. Levensverlengend, weer zo’n uitdrukking waarbij we moeten zeggen: menselijkerwijs gesproken.
En met dat alles kunnen we het nooit kloppend krijgen: onze verantwoordelijkheid om op tijd naar een arts te gaan, daarnaast het gegeven dat artsen zeker in coronatijd niet aan alles prioriteit konden geven, en aan de andere kant te weten dat het alles al van eeuwigheid in Gods boek beschreven stond. Het boek van Gods voorzienige regering. We zeggen wel eens tegen elkaar: in dat boek kunnen wij niet kijken.
Toch mogen we er wel eens in kijken. Achteraf. Het hééft zo moeten gaan, belijden we dan. De arts kwam niet te laat en de dood kwam niet te vroeg. De arts kwam op dat tijdstip dat in dat boek was vastgelegd. Dat was Gods wil al van eeuwigheid. Wat een genade als we onze eigen berekeningen mogen loslaten. Om te mogen belijden en beleven (!) dat het Gods vinger was, Die met Zijn Goddelijke pen mijn levensboek beschreven heeft. Er kwam geen diagnose te laat en er kwam geen diagnose te vroeg.
L. Huisman