Contactloos is onm(w)enselijk

Daar draait alles nu om… hoe in verbinding blijven zonder contact? Na contactloos betalen ook samenleven zonder aanraking. Contact wat zo onontbeerlijk, zeker bij verlies. Rouwen zonder vasthouden. Houdt vol in afstand houden! Makkelijk gezegd. Als een magneet trekt het intense verdriet je aan in wat je ziet en voelt. Even een arm om iemand leggen of omhelzen. Wanneer je staat rond de kist waarin een geliefde ligt. Of aan het open graf, hét moment van afscheid nemen. Het is uit de boze, er staat een hoge boete. Want het is crisis.

Crisis, een woord wat niet persé verbonden is aan onheil. Crisis betekend: ‘het moment van de waarheid’. Hoeveel crisissen hebben wij al in ons hun persoonlijk leven doorstaan. Het moment dat jezelf of je geliefde de boodschap krijgt ernstig ziek te zijn. Uitbehandeld misschien. Momenten van de waarheid in jouw leven. Dan heb je de lijve ervaren sterfelijk te zijn of onmachtig te zijn het kwaad af te wenden. En nu niet aan te mogen raken, afstand te moeten houden. Onm(w)enselijk!!!

Toen ik haar sprak was haar man overleden. Zij had hem voor het laatst telefonisch kunnen spreken. Daarna werd hij in slaap gebracht. Door ademnood kon hij niet veel meer zeggen. Wel beseffend dat het zijn laatste woorden konden zijn. Wat voelde zij zich onmachtig om hem juist nu nabij te kunnen zijn. Heel haar huwelijksleven voor hem gezorgd en nu op afstand gezet. Achteraf bleek het hun laatste moment voor zijn heengaan. Niet meer gesproken, niet meer omhelst, niet nabij geweest. In haar verdriet miste zij een arm om haar heen. Niemand in haar nabijheid die het durft, waagt misschien ook. “En straks bij het graf? Moet ik dan alleen staan?” Als één van de dertig ‘bevoorrechten’ was ik bij de condoleance voorafgaand aan de rouwdienst, de tocht naar de begraafplaats, stond ik bij het graf. Wat koste het mij moeite om weerstand te bieden aan het niet kunnen troosten. Contactloos, op afstand staan, zien lijden. Onm(w)wenselijk!!

Het komt mij zo bekend voor, roept veel herkenning op. Misschien is dat wat grote weerstand oproept. Zelf op afstand geplaatst, melaats voelen door de kanker die je treft. Verschillende keren, ook geïsoleerd, verpleegd gelegen. Contactloos moeten zijn met je geliefde(n). Op afstand blijven, onoverbrugbaar, voor het gevaar van infectie. Moeilijk is het om dat te delen met hen die het zelf niet treft. Al ligt het leven voor ons allemaal tijdelijk stil. Toch raakt de sterfelijkheid de meesten van ons persoonlijk nog niet.

Crisis, het moment van de waarheid. Hoe goed zijn we contactloos in verbinding? Redden we het wel om de crisis samen te overleven? En als de dood scheiding maakt, wij niet meer samen (kunnen) zijn?

Uitzien naar dé Troost(er), het is de aanleiding voor het organiseren van de contactmomenten rond Gods Woord bij kanker. Elkaar wijzen op en delen in hoe God Zich in het leven openbaart. Juist als het crisis in ons leven wordt en is. Christus had zijn discipelen geroepen, volg Mij. Hij heeft Zich aan hen persoonlijk geopenbaard. Gezegd dat wie Hem kent, ook Zijn vader kent. Want samen Zijn Zij Eén. Toch verloren zij Hem toen Hij Zijn geest gaf aan ’t kruis. ’t Werd crisis in hun leven. Op het moment van de waarheid sliepen zij en verlieten zij Hem allen. Uit de dood herrezen openbaart Hij zich opnieuw aan hen. Raak Mij niet aan, zo zegt Hij Maria. Of ’t moet Thomas van ongeloof overtuigen om de Levende aan te raken.

Ik vaar op tot Mijn en uw Vader. De scheiding valt. De Troost(er), de Heilige Geest, zal komen. Om de wezen, hun gemis voor altijd te vervullen. Niet om nabij te zijn, zoals Jezus was. Want de Geest komt in hen. Opdat Hij bij hen woont, hen leidt en tot God brengt. Opdat zij gelijk Wij, zegt Jezus, één zijn. Geen afstand mogelijk, niet meer contactloos, eeuwig in verbinding. Eén met de Vader die verkiest, met de Zoon die verlost en de Geest die overtuigt. Samen één voor Gods troon én al hier beneden. Want Ik, zegt Jezus, kom weer! Zo in verbinding, in contact staan, lid van één Lichaam… dan redden we het wel, ook in door deze crisis.

Nunspeet, Mei 2020
Henk-Jan Koetsier

0 reacties op "Contactloos is onm(w)enselijk":