Met koffie gaat alles beter. En dus zit ik hier, een tikje inspiratieloos, maar mét mijn lievelingsmok vol koffie. Waar schrijf je over in een eerste blog? Ik zou kunnen beginnen met de reden dat ik hier ben. De reden dat jullie hier als lezers zijn. Ik kan een stortvloed aan herinneringen delen over chemo’s, uitslagen, spuugbakjes, artsen en lawaaierige infuuspompen. Maar ik doe het niet, want het is niet wie ik ben. Ik ben niet mijn ziekte. (Al heeft het me gevormd, dat wel.) Laat ik gewoon hier beginnen, in het nu. Ik zal jullie een rondleiding geven in mijn hoofd, hart en huis. Een kijkje in mijn leven.
Hoofd
Het is meivakantie, dus in mijn hoofd is het op dit moment lekker rustig. Normaal kan het daar best druk zijn, vol gedachten over mijn leerlingen en de gang van zaken in de klas. Ik ben namelijk juf: onderwijsassistent in een taalklas voor migrantenkinderen. Nu buitelen er vooral creatieve ideeën en kleurencombinaties door mijn hoofd. Soms schuift even de gedachte voorbij aan de belafspraak die ik morgen heb met mijn verpleegkundig specialist. Waar zal dat over gaan? Ik verwacht geen nieuwe uitslagen, dus veel bijzonders zal het niet zijn, toch?
Hart
Goed, genoeg gezien. Een kijkje in mij hart dan maar. Een hart waar stukjes afgebroken zijn. Stukjes die soms kwijt zijn, soms weer aangeplakt, de breuklijnen verstopt onder gouden verf, zoals bij Japanse kunst. Die stukjes, dat zijn de dromen die niet uitgekomen zijn. De dingen die ik heb gemist. De dingen die ik niet meer kan.
In mijn hart laten kijken is lastig. Kwetsbaar. Maar wat ik wel met je kan delen is dat in mijn hart vooral liefde zit. Liefde voor familie, vrienden en leerlingen, maar ook liefde en waardering voor mensen die ik in het ziekenhuis ontmoette: artsen, verpleegkundigen, psychologen, pedagogisch medewerkers… Er zit ook verlangen in mijn hart naar meer rust, minder ziekenhuis, naar eindelijk ‘normaal’ zijn. Er zitten nieuwe dromen in. En vragen aan een God die ik niet begrijp, maar van Wie ik zeker weet dat Hij er is.
Huis
Tot slot een vluchtige wandeling door mijn huis. Ik woon nog bij mijn ouders. Wat hier meteen opvalt, is de hoeveelheid boeken en, als je stiekem de kasten even opentrekt, de knutselmaterialen. Hier in de keuken, waar ik dit schrijf, schijnt juist het zonnetje naar binnen. Onze hond, een kleine, witblonde labradoodle, ligt op de keukenstoel naast mij. Tussen de knutselspullen op tafel ligt een dienblad met de onderdelen van mijn eFlow Rapid: een vernevelapparaat. Ik heb een grondige hekel aan dat ding, maar ik heb hem nodig door de longschade die ik tijdens de behandelingen opliep en mijn vatbaarheid voor infecties.
Koffer
We zijn bijna klaar, maar ik neem je nog even mee, de wiebelende vlizotrap op naar zolder. Daar staat een grote, bruinleren koffer gevuld met tastbare herinneringen. Een map met schoolwerk uit groep 4, een deken, behandelprotocollen, foto’s, brieven en kaartjes, prikcadeautjes, heel veel knutsels die ik maakte op de dagbehandeling… De spullen vertellen een verhaal uit mijn leven, over zes behandelingen tegen leukemie (ALL). Ik was 7 toen ik voor het eerst ziek werd, de zesde behandeling is nu bijna vijf jaar geleden. Het was veel. Het was moeilijk. Maar deze bijzondere mengelmoes aan spullen vertelt ook over fijne dingen.
Genieten
Mijn ziekte is geen verleden tijd, want de gevolgen zijn er elke dag. Maar die fijne dingen wil ik onthouden. En ik wil genieten van het hier en nu. Van vakantie. Van mooie boeken. Van creatieve projecten. Van mooie momenten met vrienden en familie. En… van koffie uit mijn lievelingsmok.
Willemarijn
Willemarijn (25) is onderwijsassistent in een taalklas. Ze is gek op koffie, kleur en taal en schrijft regelmatig over haar ervaring met kanker. Op haar zevende kreeg ze leukemie (ALL), daarna volgde nog vijf keer een recidief. De laatste behandeling is nu ongeveer vijf jaar geleden.
Deze bundel ‘Altijd goede moed’ en de (eerste) bundel ‘Winstuitverlies’ is hier te bestellen!
Voor wie?
Ben jij jong getroffen of betrokken bij kanker? Heb jij, iemand uit jouw gezin kanker of gehad? Heb jij een gezins- of familielid verloren door kanker? Ben jij 16 jaar of ouder (<30 jaar)? Dan is het Jongerenweekend speciaal voor jou bedoeld!
“Ik ging voor het eerst mee met het Jongerenweekend WUV. Even een stap om te gaan omdat je een stukje kwetsbaarheid van jezelf opzoekt. Ik heb er echt geen seconde spijt van gehad. Het was erg fijn om in contact te komen met mensen die je heel goed kunnen begrijpen omdat ze zelf, of een dierbare van hen, kanker hebben gehad. Heel waardevol!”
Wat mag je verwachten?
Je ontmoet jongeren die hetzelfde meemaken of hebben meegemaakt. Je maakt kennis met hen, hun beleving en luistert naar wat Gods Woord ons te zeggen heeft. Het programma biedt globaal op vrijdagavond kennismaking, op zaterdagmorgen Bijbelstudie en op zaterdagmiddag wordt het weekend op een creatieve wijze afgesloten.
Wie organiseert het weekend?
Twee leden van het bestuur: Gerdien Otterspeer en Henk-Jan Koetsier. Zij hebben het programma samengesteld, zijn het weekend aanwezig en (bege)leiden de groep jongeren die deelnemen. Samen zien wij erop toe dat de sfeer, onderlinge omgang en inhoud overeenkomstig Gods Woord is.
Waar?
Locatie wordt na opgave aan jou bekend gemaakt.
Wanneer?
Deo Volente vrijdag 27 januari 17.00 uur tot zaterdag 28 januari 2017 circa 16.00 uur.
Wat zijn de kosten?
Deelname aan het Jongerenweekend is voor jou, op de reiskosten na, kosteloos. Om het bezwaar van kosten voor deelname weg te nemen wordt het weekend bekostig uit de ontvangen giften en donaties.
Help je mee om het Jongerenweekend 2017 onder de aandacht te brengen? Download de Flyer Jongerenweekend 2017 en help deze te verspreiden in kerk, op school of… waar jij jongeren treft! Je helpt de jongeren die getroffen of betrokken zijn bij kanker te bereiken en zorgt dat zij de kans krijgen hun ervaring te delen!
Opgave?
Heb je behoefte om je ervaringen te delen met andere jongeren?
Geef je (door invullen onderstaand formulier) snel op!
Op 16 januari j.l. is besloten op basis van het aantal aanmeldingen dat het weekend doorgaat. Heb jij belangstelling om ook (nog) deel te nemen vul dan het formulier in en misschien lukt het nog… we laten je dat dan zo snel mogelijk weten.
Thema “Lessen uit het ziekbed van koning Hiskia”
Wanneer:
D.V. zaterdag 19 november 2016. Aanvang bijeenkomst is om 10:30 uur. Vanaf 10:00 uur is de ontvangst.
Waar:
In één van de zalen in de “Bethlehemkerk”, Oudelandseweg 50, 3443 AC in Woerden.
Spreker:
Het thema wordt vanuit bijbels perspectief ingeleid door ds. K. Visser uit Barendrecht die van nabij en uit pastoraat weet wat kanker tot gevolg heeft. Na een korte pauze zal de inleider uw vragen beantwoorden.
En verder?
Na de lunch zullen zijn er verschillende workshops waar het thema verder wordt uitgewerkt of besproken. De workshops zijn: Partners, Jongeren, Creatief, Pastoraal en Kanker in je gezin.
Kosten (incl. lunch)?
Aan deelname zijn geen kosten verbonden. Tijdens de bijeenkomst zal een collecte worden gehouden waar naar draagkracht tot nut van de stichting gegeven kan worden.
Opgaveformulier:
Op dinsdagavond 25 oktober 2016 (nw datum) zal Gerda de Waard, bestuurslid Winstuitverlies en ervaringsdeskundig, haar Winst-uit-verlies ervaring delen en vragen beantwoorden.
De avond wordt mogelijk gemaakt door de Vrouwenvereniging ‘Bidt en werkt’ van de Gereformeerde Gemeente HI-Ambacht. De leiding van de avond is in handen van de Vrouwenvereniging Bidt en Werkt.
Waar?
Kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente, Kerkstraat 10 in Hendrik-Ido-Ambacht. De avond begint om 20.00 uur.
Voor wie?
Iedereen die getroffen is door of betrokken is bij de ernstige ziekte kanker en uitziet naar dé Troost bij kanker is van harte welkom!
Beleidsnotitie_Stichting_Winstuitverlies_2010-2015
Zoals het moment waarop je de natuur ziet ontwaken en je alles in volle bloei ziet staan. Je proeft de vernieuwende kracht daarin. Je geniet van de aanblik, bent dankbaar en op hetzelfde moment doortrekt je een verdrietig gevoel. Het brengt je terug op datgene wat geweest is en nooit meer terug zal komen. Verdriet in dankbaarheid!
Wat kan bijvoorbeeld het bijwonen van een huwelijksdienst je raken. Een pril paar dat innig verliefd is en elkaar trouw beloofd wat de toekomst ook brengt. De kracht die uitgaat van de oprechte belijdenis voor Gods aangezicht om elkaar lief te hebben en trouw te blijven in voor- en tegenspoed. Misschien beleef je het moment van toen je daar zelf samen stond. En tegelijk doortrekt je het verdriet van eigen ondervinding dat de gehuwden gewoonlijk velerhande tegenspoed en kruis vanwege de zonde overkomt.
Of de geboorte van je kind of kleinkind. Misschien nadat het onmogelijk was dat je zelf nog (klein)kinderen zou krijgen. Je wordt vervuld met dankbaarheid bij het zien van een nieuw leven en het geluk van de ouders. En tegelijk stroomt de ondervinding van de kwetsbaarheid van het leven en de gezondheid door je heen.
Maar het kan ook zijn dat je vervuld bent met dankbaarheid tot de HEERE vanwege Zijn goedheid, liefde, steun en trouw tot jou. En tegelijk stroomt het verdriet over het lijden wat je overkomt vanwege onze zonden, ongehoorzaamheid aan Hem door je heen. Nooit heeft iemand zoveel kwaads tegen zoveel goeds bedreven
Wat is het een Troost te weten dat het beleven van verdriet in dankbaarheid terug te vinden is in het Woord van God.
In Ezra 3:12 is te lezen dat velen stonden te juichen met vreugde bij het zien van de herbouwde tempel na de terugkeer uit Babel. Terwijl de ouderen zij die arm en zonder macht uit de wegvoering teruggekeerd waren, stonden te wenen met luide stem. De tempel was voor hen als niets in vergelijking met de heerlijkheid van de eerste tempel die gebouwd was door Salomo. De tempel die door hun ongehoorzaamheid en straf van God daarover verwoest was. Hun verdriet kreeg echter niet de overhand in wat te horen was, want: het volk juichte met groot gejuich, dat de stem (van gejuich) tot van verre gehoord werd.
En wat te denken van het lijden, de kruisdood van onze Heere Jezus Christus? Hoe Christus zelf oproept om niet te wenen over Hem, maar over onszelf. Want in de dankbaarheid voor Zijn offer ligt het verdriet over onze ongehoorzaamheid, de overtreding van Zijn geboden. Hoe klonk ‘Het is volbracht’ uit de mond van Jezus in het grootste lijden en de meest verdrietige omstandigheden wat ooit op aarde is geweest of zal zijn. God van God gescheiden wie zal dat verstaan?
Hierop brak de paasmorgen aan, Jezus die als overwinnaar uit het graf verrees en op is gevaren naar Zijn en in Hem onze Vader. Om Troost te geven, God de Heilige Geest. Ik zal u dé Trooster schenken, zoals Hij beloofd heeft. Een bewijs dat Hij weet van ons verdriet en dé Troost(er) wil schenken.
De uitspraak “O God ,ik dank U, dat ik niet ben zoals andere mensen” kent (nog) niet het diepe verdriet over eigen schuld tegenover God in het danken. Wie komt tot God als de tollenaar met zijn of haar verdriet over de zonden en met hem belijdt “wees mij de zondaar genadig” gaat gerechtvaardigd naar huis in dankbaarheid!
Van harte toegewenst!
Henk-Jan Koetsier
Op landelijke contactdag van Stichting Winstuitverlies, zaterdag 16 april 2016 in de Bethlehemkerk te Woerden, hield ds. G.W.S. Mulder zijn lezing naar aanleiding van Psalm 4:7 met als thema ‘Gericht gebedsleven’.
De inleiding met vragenbeantwoording is te beluisteren door op de onderstaande taakbalk op play-knop te klikken.
Het betekent dat je ergens niet meer bij betrokken bent, niet mag meedoen, er letterlijk buiten staat.
Een term die komt uit de sport, want als je niet in het veld staat, kan je op het verloop van het spel geen invloed uitoefenen.
Wie de boodschap krijgt ernstig ziek te zijn, ingrijpende behandelingen moet ondergaan, weet als geen ander hoe hij of zij aan de zijlijn komt te staan. Je kunt niet meer mee en het werk leveren wat je deed. In je gezin moet je een stapje (of vele) terug doen.
Gelukkig is daar veelal alle begrip voor. Vaak met als gevolg dat dit begrip uitmondt in invullen wat je nog wel of niet zou kunnen in de beleving van de ander(en). De positie die je had op je werk of thuis wordt door anderen ingenomen. Er wordt niet meer op je gerekend. Duurt ‘het staan aan de zijlijn’ langer of gebeurt het vaker, dan verdwijn je meer naar de achtergrond, dan went men eraan. En als je ‘het veld’ even op wilt om te proberen of iets je nog of al weer lukt dan wordt je naar de zijlijn (terug)gedrukt. Misschien zo hard dat je gekwetst in het vervolg aan de zijlijn blijft staan.
Wie wel ‘het veld’ weer op is gegaan, en het gelukt is om zijn of haar taak na herstel op te pakken, is vaak maar al te bang weer aan de zijlijn te komen staan. Vermoeidheid of een beginnend griepje wordt het liefst genegeerd. Je moet er niet aan denken dat je opnieuw ‘buiten spel’ wordt gezet. Soms ben je wel voorzichtig geworden om teveel invloed op het spel uit te oefenen of de bal over te nemen. Je hebt al vaker ervaren dat je het niet waar kon maken wat je anders, voor je ziekzijn, gewoon deed.
Ook andere kennen je zwakte of dichten je misschien karaktertrekken toe die je niet kent. ‘Karaktertrekken’, jouw talenten vervormd door jouw beperkingen. Zij geven je minder ruimte want het spel moet wel gewonnen worden, de deadlines wel gehaald. Soms wordt je gevraagd om plaats te maken voor spelers waar wel op gerekend kan worden. En wordt jij gewisseld om vanaf de zijlijn het spel te volgen. Daar zit je dan weer, nu niet ziek, maar hersteld toe te kijken. Misschien minder krachtig, maar meer betrokken om het spel ook mee te mogen spelen.
Daar waar nieuwe spelers werden geselecteerd, ben je misschien zo eerlijk geweest om te zeggen waarin jij beperkt bent. Dat wordt gewaardeerd en beloond door de meeste nieuwe werkgevers met een vriendelijk bedankje en je wordt succes toegewenst bij de volgende sollicitaties. Jij mag aan de zijlijn toezien hoe anderen die nog wel op hun kracht menen te kunnen vertrouwen het spel spelen.
Wie zo aan de zijlijn is komen te staan of bang is te worden gezet, wanhoop niet! Er is er Één die alles ziet. Die van ieders hand verantwoording zal eisen. Van spelers, van degene die aan de zijlijn staan en van wie spelers selecteert. Zijn criteria van een ‘goed spel’ en de beloning van wie wint is heel anders. Niet naar loon, maar naar genade. Jezus spreekt van wie zijn talenten, ook met beperking, gebruikt: “Wel, gij goede en getrouwe dienstknecht! over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal ik u zetten; ga in, in de vreugde uws heeren.” Zijn Koninkrijk komt!
Henk-Jan Koetsier
Onvoorstelbaar eigenlijk wat we investeren en over hebben voor dit tijdelijk leven.
Vindt u niet? Kosten nog moeite worden gespaard. Vanaf de moederschoot tot onze laatste snik. Want waar leven is, daar is hoop. Maar hoop waarop eigenlijk? Hoop op welk leven?
Hoe herkenbaar is de worsteling om het leven vast te houden als dat wordt bedreigd. Bedreigd zoals door kanker. Misschien was er herstel na ingrijpende behandelingen. De hoop dat de dreiging van een naderend levenseinde was afgewend. En dan opnieuw de boodschap ‘U heeft kanker’. Het intense gevecht om behoud van je leven begint opnieuw. De satan weet het ook en sprak tegen de HEERE: Huid voor huid, en al wat iemand heeft, zal hij geven voor zijn leven (Job 2:4).
Waar klampen we ons aan vast? Aan ‘slechts’ een tijdelijk leven. Een leven waarin het uitnemendste moeite en verdriet is. Degene die door ziekte en de gevolgen daarvan het tijdelijk van het leven hebben ondervonden weten dat als geen ander. Anderen, zo weten zij met mij uit ervaring, willen met het tijdelijke van het leven niet echt mee geconfronteerd worden.
Waarom klampen we ons vast aan het leven op aarde? Volgens mij om maar één reden: we hebben geen toekomst zonder dit leven. “Als we geen paradijs verwachten na dit leven, dan zullen we het paradijs moeten maken van dit leven” zo las ik eens. En als dat ‘paradijs op aarde’ er niet is of komt maken we een eind aan het leven. Alsof dan de ellende eindigt.
Wie kan loslaten? Loslaten is een woord wat vooral veel uitgesproken wordt bij ziekte en sterven. Het veronderstelt dat we iets hebben of vasthouden van waarde. Waarde vooral van liefdesbanden tussen ouders en kinderen die bij de dood eindigen. Althans, zo kan het zijn of voelen. Dat hoeft niet! Ik denk aan mijn hoofdmeester die zijn vrouw verloor. Hij zei daarover (en leeft ernaar) : “Ik mag haar nastaren”. Zij ging hem voor naar hun Meester, de Heere Jezus Christus. Hij ontmoet haar straks weer. Door het geloof in Hem, door Zijn Woord, voelt en ervaart hij zich nog steeds met haar verbonden. Zoals ook David sprak: “Ik zal wel tot hem gaan, maar hij zal tot mij niet wederkomen” (2 Samuël 12:23b). Zo loslaten is anders vasthouden geworden. Verbonden te zijn in de Heere Jezus Christus.
Wie door het geloof in de toekomst met Christus het leven kan loslaten, die houdt ook alles op aarde anders vast. Wat niet uit, door en tot Hem is op deze aarde, dat is van tijdelijke waarde. Het zijn de goedertierenheden, de genade van God, in wat mij en anderen tijdelijk op aarde toekomt. Dan geniet ik van wat ik uit genade in dit leven ontvangen heb.
Wie door het geloof in Christus zich met Hem en Zijn kinderen verbonden weet is inwoner van Zijn koninkrijk. Strijdend op aarde, zoals tegen een ziekte als kanker, verbonden met onze triomferende geliefden in de hemel. Dan wordt loslaten makkelijk omdat we worden vastgehouden door onze Heere Jezus Christus. “Want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U prijzen. (Psalm 63:4)”.
Van harte toegewenst!
Henk-Jan Koetsier