‘Voorlopig is jouw agenda van ons’, zegt de arts. Ik kijk haar aan, glimlach wat en knik instemmend, maar ondertussen denkt de obstinaat in mij er het hare van. Niet dat ze daar heel veel kans voor krijgt, want de arts blijkt al gauw een rake opmerking geplaatst te hebben. Gek eigenlijk, de diagnose zet m’n leven stil, maar m’n agenda raakt voller en voller en voller. Even overweeg ik een secretaresse in dienst te nemen, maar dat lijkt me bij nader inzien toch niet zo’n goed idee. Er zit niets anders op dan van de ziekenhuis-app m’n nieuwe favoriete app te maken, m’n agenda altijd bij me te hebben en natuurlijk braaf alle afspraken na te komen.
De planning van het ziekenhuis is fors: uitzaaiingen moeten uitgesloten of bevestigd worden, er moet een behandelplan gemaakt en besproken worden, er moeten keuzes gemaakt worden rondom toekomst en vruchtbaarheid, er moeten aanvullende onderzoeken plaatsvinden, er moet worden nagedacht over het wel of niet meewerken aan klinisch genetisch onderzoek, er moet bloed naar het lab, het tumorgebied moet gemarkeerd worden, er moet een pruik uitgezocht worden, er zijn medicijnen nodig, de hartfuncties moeten onder de loep worden genomen, er moet een injectie-met-beschermende-functie gezet worden, er moet een oriënterend gesprek met een radiotherapeut-oncoloog plaatsvinden en er moet begonnen worden met chemotherapie. Normaliter ben ik een kei in uitstellen, maar die optie staat nu even niet in het rijtje: ik heb een kleine 4 weken.
De rollercoaster is van start. Het wordt er allemaal niet rustiger op, eerder drukker. En pittiger. En uitdagender. Chemotherapie, immunotherapie, een ingrijpende ingreep en radiotherapie: ‘ineens’ is het de dagelijkse gang van zaken, ‘ineens’ is het mijn leven. Het lieve ziekenhuispersoneel benut de agenda optimaal. Of, nou ja…daar doen ze hun uiterste best voor. Al snel blijkt dat zij toch ook te volgen hebben. Er is Iemand anders Die de dienst uitmaakt. Hij bepaalt of mijn bloedwaardes een nieuwe kuur toelaten. Hij bepaalt of de tumor reageert op het grove geschut dat chemo heet. Hij bepaalt of mijn lichaam de behandelingen wel of niet aankan. Hij bepaalt hoe ik me voel. Hij bepaalt met welke mensen ik op de dagbehandeling in aanraking kom. Hij bepaalt wie er aan mijn bed staan. Hij bepaalt welke behandelingen ik nodig heb. Hij sluit deuren. Hij opent vensters.
Ik kom erachter dat ik het niet voor het zeggen heb. Ik kom erachter dat het bekwame en gewaardeerde ziekenhuispersoneel het niet voor het zeggen heeft. Ik kom erachter dat het voor een mens niet meevalt om machteloos en afhankelijk te zijn (of eigenlijk: dat het voor een mens niet meevalt om te moeten erkennen machteloos en afhankelijk te zijn). Ik kom er ook achter dat er Één is Die regeert en dat álles ‘een bestemden tijd’ heeft.
Ik probeer het te geloven, te belijden, er in te berusten: Gods tijd is de beste tijd!
Arjanne Bijsterveld
Arjanne (’99) kreeg in 2022 de diagnose borstkanker. Een behandeltraject volgde, de ziekte verdween. Met vallen en opstaan, en op zoek naar winst uit verlies, probeert zij deze levensveranderende gebeurtenis te verweven met haar bestaan. In haar blogs deelt ze wat van haar ervaringen.
Deze lezing ‘Pastoraat na verlies’ heeft Erik-Jan Verbruggen gehouden op de Toerustingsavond voor ambtsdragers / pastoraalwerkers op d.d. 17 en 24 juni 2022.
De opening ‘Stil pastoraat na verlies’ hield ds. J. Joppe n.a.v. gedeelte uit de Bijbel, Job 2 vers 11-13
Schriftlezing Job 2: 11-13
11 Als nu de drie vrienden van Job gehoord hadden al dit kwaad dat over hem gekomen was, kwamen zij, ieder uit zijn plaats, Elifaz, de Themaniet, en Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naämathiet; en zij waren het eens geworden, dat zij kwamen om hem te beklagen en om hem te vertroosten.
12 En toen zij hun ogen van verre ophieven, kenden zij hem niet, en hieven hun stem op en weenden; daartoe scheurden zij eenieder zijn mantel en strooiden stof op hun hoofden naar den hemel.
13 Alzo zaten zij met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten; en niemand sprak tot hem een woord, want zij zagen dat de smart zeer groot was.