Bij U schuil ik o Heere
Als trouwe bezoeker van de samenkomsten van “Winst uit Verlies” wil ik een stukje schrijven dat als “Groot Nieuws” bestempeld mag worden
Samen met mijn vrouw Liesbeth mocht ik nog op de laatste contactdag van Winst uit verlies in April j.l. aanwezig zijn en spraken we over het onderwerp van Ds. Terlouw.
De discussies in de verschillende groepen gaven meerwaarde aan het gesproken woord.
Zo was ook Liesbeth aanwezig en mocht spreken over haar ervaring van hoe om te gaan met een echtgenoot die kanker heeft. Wij hadden immers gehoord dat de ziekte wederom toegenomen was. De uitzaaiingen naar de lymfe waren een feit was en de PSA waarde was gigantisch gestegen. Hoe gaan we in een gezin om met deze ziekte? En weet de Heere van deze grote nood af?
Natuurlijk is er gebed en ook meeleven vanuit de kerkelijke gemeente, maar ten diepste treft het natuurlijk het gezin zelf. Nog voorts een kleine tijd en Liesbeth wordt weduwe!
Hoe anders kan het gaan naar menselijke berekeningen.
Op woensdag 6 juni j.l. besluiten we ons ontbijt met het lezen uit Gods Woord en het dagboekje over de psalmen. We nemen de plannen voor deze dag samen door en drinken nog een kopje koffie
Liesbeth doet haar jas aan en gaat naar de markt en aansluitend zwemmen.
“Schat, tot straks” en een zoen volgde. De deur wordt gesloten en de auto gestart. Ik zwaaide nog, maar dat was dan het aller laatste.
De politie wist mij te vinden en vertelde dat Liesbeth op de markt een hartstilstand heeft gekregen en dat de reanimatie niet heeft mogen baten. “Wat nu?” was mijn antwoord. Niet beseffend dat mijn zeer geliefde vrouw er niet meer was.
Een man met zwaar kanker wordt weduwnaar en een vrouw die nooit ziek geweest is, wordt door de Heere “Thuis gehaald”.
In de gemeente waar wij kerken was er zondags een predikant uit een andere gemeente, hij sprak over Romeinen 8 vers 15; “Gij hebt niet ontvangen de Geest der dienstbaarheid tot vreze, maar gij hebt ontvangen de Geest der aanneming tot kinderen, door de welke wij roepen Abba Vader”. Hoe bijzonder was dat, daar deze predikant Liesbeth niet kende en als “gast-predikant” in ons midden was. Dit was ook de tekst waarmee Liesbeth in de jaren 90 werd stil gezet. De Heere sprak daar zo duidelijk in haar leven en zij mocht vanaf die tijd ook aan het Heilig Avondmaal deelnemen.
Wat verlies ik een biddende vrouw en mijn kinderen een biddende moeder.
De zondag voor het overlijden van Liesbeth, werd er in onze gemeente ook het Heilig Avondmaal bediend. Zij mocht wederom met een biddende gestalte, aan deze Dis deelnemen en na veel worsteling en strijd ik ook. Hoe zaten we aan De Tafel des Heeren, Ik voor het eerst in mijn leven en …Liesbeth voor het laatst (hier).
Het was tot onze verwondering. Gods wegen zijn ondoorgrondelijk.
We hebben twee dagen gesproken over het Werk van de Heere, ja over zonde en over genade.
Waarom nam de Heere nu, juist dat we in ons huwelijksleven dit mochten ervaren, Liesbeth uit dit leven en ook uit mijn leven weg. Zij is verlost en van grote zorg ontslagen!
Zij hoeft mijn sterven niet meer mee te maken, want wat zag ze daar tegen op. Maar hoe nu verder?
De doelgroep “Winst uit Verlies” had bij ons na het overlijden van Liesbeth een bijzondere betekenis gekregen, alleen we mochten er samen maar zo kort in delen. Winst uit het Verlies van Liesbeth is nu de vrucht van haar overlijden in mijn leven. Geve de Heere ons bij de voortduur maar te ervaren
Bij U schuil ik o Heere.
Schiedam, Maarten Bezuijen
Liesbeth Bezuijen, vrouw van Maarten en trouw bezoekster van de contactdagen, is overwachts in Juni j.l. overleden. Aan Maarten gevraagd een column over haar te schrijven.
0 reacties op "Bij U schuil ik o Heere":
Geef een reactie