De illusie voorbij…

Wat is uw en mijn verwachting? De Heere leert mij, ons bidden: Uw koninkrijk kome en Uw wil geschiedde. En als Zijn koningkrijk voor mij dichterbij komt en dat Zijn wil is?

’t Is al jaren terug dat ik het hoorde zeggen: ze maken van kleine dingen iets groots en van grote dingen iets kleins. ‘Ze’ zijn degene die uit ervaring weten wat het is om sterfelijk te zijn. Ik denk dat het waar is. Het kleine, een vervelende opmerking, kan je raken. Brengt je zomaar uit balans. Krijgt iemand de boodschap dat hij of zij ernstig ziek is, uitbehandeld, dan is het net of dat vertrouwd klinkt. Je voelt je direct verwant, te betrokken misschien. Het past beter bij de werkelijkheid van jouw leven. Zoals jij het beleeft tenminste.

Toen ik hoorde dat één van de bezoekers van de contactdagen te horen had gekregen dat ze ‘uitbehandeld’ was – voor de doctoren tenminste – belde ik haar. Zomaar even gesproken hoe zij de nieuwe werkelijkheid beleeft.  Nog jong, getrouwd en drie kinderen. De hoop gehad dat ze hersteld was na de eerste keer met alle intensieve behandelingen. Nu, na de zomervakantie samen met het gezin, opgegeven. Het raakt je en samen kijk je weifelend vooruit naar de toekomst met een kleine en grote ‘t’. De grote ‘T’ voor haar, ‘maar blij vooruitzicht dat mij streelt’. De kleine ‘t’ voor haar man en kinderen.

Hoeveel medereisgenoten hebben het idee dat het leven nog veel te bieden heeft. Graven zich in en bijten zich vast in wat ze ‘hebben’ in het leven. Niet bewust van dat het allemaal ‘ontvangen’ is en teruggenomen zal worden als hun tijd daar is. ’t Is waar, enerlei ontvangt de rechtvaardige en de goddeloze. Toch houdt de rechtvaardige – in Gods oog – veel over als alles op aarde hem of haar ontvalt. Het aardse huis wordt afgebroken. Het koninkrijk – Uw koninkrijk – wacht. Daar waar geen inwoner meer zal zeggen ‘ik ben ziek’. Waar God alles en in allen is. Eeuwig thuis!

De illusie voorbij! Hier beneden is het niet. Dat zal het nooit meer zijn voor wie vreemdeling is geworden. Voor degenen die weten sterveling te zijn. Is dat nu om vrolijk van te worden? Een moeilijk, somber leven? Er doorheen slepen van dag tot dag? Nee, dat nu juist niet. Het maakt een sterk verlangen in mij los. Het bindt me meer aan degenen waar ik me in liefde aan verbonden weet. Ik zie om naar degene die zich kwetsbaar weet. Waarom? Omdat mijn Meester het deed. Ik in Zijn voetspoor wil gaan. Omdat Zijn Koninkrijk komt, Zijn Huis moet vol worden. En ik niet weet wie dat in de ogen van Christus is.

De illusie voorbij… wat de toekomst op aarde betreft. Wat mij bindt aan deze tijd. De begeerte die komt is als een boom des levens. De zaak van de Koning heeft haast. Verlangt u naar de komst van Zijn koninkrijk? Zonder zonden en pijn voor eeuwig Hem groot te maken?

Henk-Jan Koetsier

0 reacties op "De illusie voorbij…":

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *