De ziekenzaal… een ‘Huis Gods’

Het is zaterdagmiddag en bezoektijd… Manlief en mijn lieve jongens komen…wat heerlijk om ze alle vier om me heen te mogen hebben…wat zijn ze lief en rustig… M’n man Henk: er is voor jou vanavond op de Reformatorische Omroep ook een plaatje aangevraagd… Het wordt je aangeboden door je medebestuursleden van Stichting Winstuitverlies…dat doet goed zeg…

Komt ook heel mooi uit…mijn moeder en zus zouden ’s avonds komen, en- dat zat al in de planning- zij zouden een laptopje meenemen, kon ik zondag een preek meeluisteren. Voor vanavond maakt mijn zus het inloggen op de Ref.Omroep in orde. Zo kan ik heerlijk met koptelefoon meegenieten vanavond…

Tegen negenen herstart ik de laptop. Het is voor het eerst dat ik met zo’n “vrijstaande computer” werk. Scrollen met de ingebouwde muis vind ik niet zo handig gaan… Natuurlijk de eerste keer is altijd lastig. Alleen mijn dove vingertoppen werken vanwege de kuren niet zo mee… Mijn overbuurman ‘op zaal’ heb ik ook al met een laptop zien werken. Hem vraag ik nu om hulp. Gelijk leg ik hem uit waarom ik zo’n belang heb bij het opstarten, want “er is een plaatje voor me aangevraagd…”. Hij had ook al wat losgelaten over ‘Stereo met bovenstem’, wat hij wel mooi vond.

Naast m’n overbuurman ‘op zaal’ ligt een hele lieve vrouw waarmee ik al snel een geestelijke band heb gevonden. Helemaal rechts van mij ligt een meneer uit Urk. Lid ook van het Urker Mannenkoor. Zo liggen we op een 8 persoonszaal met 4 mensen…alle vier bekend met christelijke klanken…

Voorzichtig heb ik daarom maar gevraagd: “als jullie het allemaal fijn vinden om mee te luisteren wil ik het best zonder koptelefoon doen.” Prima vonden ze het. Ik: “eerlijk zeggen hoor…we moeten het alle vier goed vinden, jij ook Lukas? (even twijfelend nog hoe hij er in stond) Lukas: “Nee hoor, ik ben er niet zo in thuis, maar het is prima”. Ook de dienstdoende verpleegkundige hoorde ervan en vroeg: “Wat is jouw fffavoriete nummerrr?”

Een lieve verpleegkundige van de andere zaal kwam ook even buurten: “wat is het hier gezellig, ik heb al een zaal die bijna in slaap is.” Het is de zuster die ik ken van een vorige ziekenhuisopname. Zij ging toen net die week trouwen en had me toen al verteld dat ze ook in de kerk trouwde. Ze bedankte me nu dat ze even bij ons mocht zijn…

En zo schalde het verzoekplatenprogramma van de Reformatorisch Omroep over zaal 3 op B2 van ziekenhuis “Sofietje”…

Net voor het einde van de uitzending, tegen tienen, hoorde ik mijn naam noemen met bijbehorend bericht. Haast een plechtig geheel namens het bestuur en… dat deed heel wat met me. Enerzijds deed het me enorm goed dat ik dit zomaar krijg. Hen hun waardering hoor uitspreken voor mijn betrokkenheid en mijn liefde voor onze stichting. Anderzijds gaf het me emoties omdat je door een ander over jezelf en je ziekte hoort vertellen. Maar al met al een heel bijzonder en waardevol moment en dankbare blikken van medepatiënten.

Toen later de verpleegkundige (van het fffavoriete nummerrrr) mij vroeg welk lied voor me was afgespeeld, en ik zei Psalm 105 vers 5 met het oog op man en kinderen en vers 24 voor mij, vertelde ze me: “Ooh, dat heb ik juist vanmorgen gelezen!.”

De uitzending werd afgesloten met Psalm 122: Ik ben verblijd wanneer men mij, Godvruchtig opwekt, zie wij staan gereed…om naar Gods Huis te gaan…

En dan in het ziekenhuis…nee, naar de kerk, dat zit er voor mij niet in…en dan toch zondagmorgen wakker mogen worden met: “In Uw paleizen vreugd’en lust.”. Dan is je ziekenhuiszaal een koningszaal, een Huis Gods! Wat een wonder, wat een genade, wat is de Heere goed!

Marieke Schilder-Kanis

0 reacties op "De ziekenzaal… een ‘Huis Gods’":