Hoe gaat het met je?

O wat kan er veel in deze vraag liggen. Werkelijke interesse of pure gewoonte en verplichting. Een lichamelijke vraag of een geestelijke vraag. Het kan je soms wel 20 keer achter elkaar gesteld worden, zonder dat je oprechte belangstelling geproefd hebt. Wij antwoorden vaak dat het goed gaat. Terwijl je midden in de chemo/bestralingsperiode zit, met een donkere toekomst boven je hoofd. Gaat het dan goed met u en mij?

Wat kun je soms toch een verbondenheid voelen met lotgenoten die dezelfde angsten, zorgen en verdriet ervaren, omdat ze precies weten wat er aan de hand is en je niet aan elkaar hoeft te vragen hoe het gaat, omdat je het antwoord al weet.

Pas vertelde ik iemand, dat mensen vragen hoe het gaat en snel tevreden zijn met het antwoord: goed. Verbazingwekkend was dat er een 3e persoon zich bij ons gesprek wilde voegen en aan mij vroeg hoe gaat het met je? Waarop ik glimlachend antwoordde: het gaat goed hoor.

De man antwoordde en vroeg: hoe gaat het echt met je?

Deze man trapte niet in mijn antwoord, maar was oprecht in zijn vraag. Hij vroeg het niet alleen voor het lichamelijke, maar ook voor het geestelijke. Want in hoeverre beantwoorden wij oprecht deze vraag, ook naar onze geestelijke situatie?

Sinds de diagnose kanker bij u geconstateerd is, is het u vaak gevraagd, hoe het gaat. Maar heeft u de vraag uzelf weleens gesteld, want hoe vaak vertellen wij het een ander hoe het echt gaat? Ik bijna nooit.

Daarom stel uzelf deze vraag eens: hoe gaat het met me? Hoe gaat het nu met mijn lichaam? Met mijn psyche? En hoe gaat het nu met mijn ziel? Want de roepstem van ziekte en dood komt niet voor niets tot ons. Deze is er om verschillende redenen, maar bovenal om ons te laten kijken naar onszelf. Want als de dood zo dringend op je afkomt, dan bid ik dat we gaan zien dat het heel slecht met ons gaat, want wij leven zo vaak voor het heden en zo weinig voor onze Schepper.

Hij roept ons bij name en zegt: Kijk eens naar uzelf, wat heeft u ervan gemaakt? Alleen maar zonden en zonden tegenover Mij.

Hoe kunnen we zo doorleven? Het gaat niet goed met u en mij. Daarom zet Hij ons nog stil, wat een wonder, dat het ons mag overkomen dat we stilgezet worden, en niet opeens door de dood zijn weggenomen.

Maar dat we de vraag nog aan onszelf of oprecht aan anderen kunnen stellen: Hoe gaat het met je?

Linda van Schaik

0 reacties op "Hoe gaat het met je?":