Kanker zet je wereld op z’n kop

De dag, het moment van de diagnose zal niemand vergeten. Ongeloof, verbijstering, ontkenning, boosheid. Gevoelens die ieder op zijn wijze zal ervaren. De wereld na de diagnose ziet er in jouw beleving nu heel anders uit. Niets staat meer ‘op z’n plek’. Je waant je in een doolhof, ongewild, en de uitgang lijkt onvindbaar. Kanker zet je wereld op z’n kop, het thema van de wereldkankerdag vandaag.

Hoe kom je na de diagnose weer ‘recht op te staan’? Daar wordt verschillend over gedacht. Opgeven is géén optie, zegt de één. Want wie de moed laat zakken lijkt (te hebben) verloren. Je bent een kanjer, zegt de ander. Maar waar haal je de moed vandaan? En heb je een keus? De meesten grijpen in ‘de moed der wanhoop’ de middelen aan om de kwaal uit te roeien. Wordt herstel bereikt, voor steeds meer patiënten, dan sta je heel anders in deze wereld. Een weg van over-leven volgt. Ook voor betrokkenen, voor nabestaanden.

Steeds meer over-levers vinden de weg naar lotgenoten. Het samen spreken over je moeite en verdriet verbindt. Toch blijkt dat ‘gedeelde smart, is… nog een hoop ellende’. Want in veel wijsheid is veel verdriet; en die wetenschap vermeerdert, vermeerdert smart (Prediker 1 vers 18). Overleef jij kanker dan vraag je je af, bewust of onbewust, waarom ik wel? Ieder weet uit ondervinding nu wat ‘sterfelijk zijn’ is. Wat is het doel dat jij nog leeft?

Verdriet door verlies kan zo overheersend, verstikkend zijn. Je wilt wel, maar kan niet meer. Een antwoord op de vele vragen lijkt onvindbaar. De uitweg die de één vindt, blijkt voor de ander een blokkade. Hulp die je zocht helpt jou niet in het (her)vinden van je levensdoel. Voor sommige, jong of oud, wordt het over-leven té zwaar. Zij (ver)laten het leven.

Kanker zet je wereld op z’n kop… hoe sta je op? Ervaring van lotgenoten, hoe nuttig soms ook, geeft jou geen been om op te staan. Het kan je zelfs aan ’t twijfelen brengen. Dan dreig je dieper weg te zinken in het onbegrepen of waardeloos voelen. Het geeft hét antwoord niet op ’s werelds, jouw leed.

Hoe dan wel opstaan? Het Bijbelboek Job geeft hét antwoord. Job die ook leed over het onbegrip, onrecht dat hem overkwam. Al zijn bezittingen en zijn tien kinderen verloren. Job kon eerst zwijgen over zijn leed en God loven. De Heere had gegeven en, Job dacht ook, genomen. Zijn vrienden gingen spreken, na zeven dagen zwijgen, over het grote leed wat Job overkwam. Job ging zich verdedigen waarvan zijn vrienden hem van verdachten. Tot God opstond en hem verscheen. Ook toen mocht Job zich voor Hem uitspreken. God vroeg Job om Hem te onderrichten. Op Gods vragen had Job geen antwoord meer. Hij zag wie God is. Job vernederde zich voor de Heere en aanbad Hem.

Dat werd Job en wordt allen die in God geloven tot hun opstanding. In de wereld op z’n kop staan zij op. God blijkt recht te zijn in al Zijn weg en werk. ’t Is wijsheid wat Hij doet. Christus de Rechtvaardige, Zoon van God, is door ons gekruisigd. In Gods kracht opgestaan uit de dood en geeft aan onrechtvaardigen hét eeuwig leven. Dat is nog eens de wereld op z’n kop!

Geef niet op… zie omhoog, in je doolhof van verdriet. Wie met Job zich voor God verfoeit in stof en as wordt door Hem in Christus opgericht. Winstuitverlies, uitzien in het over-leven naar dé Troost(er) ook bij kanker!

1 reactie op "Kanker zet je wereld op z’n kop":