‘Ome Cees kan nog prate’

De operatiedag.
Verjaardag van Karina, mijn zus.

De neurochirurg zal mij persoonlijk bellen als de operatie klaar is, om verslag te doen van wat hij heeft kunnen doen.
Of niet heeft kunnen doen.
De operatie zal naar verwachting 4 tot 6 uren duren.
Of langer.
En: ‘als ik binnen een uur bel, dan is het niet best’.

De ochtend kruipt voorbij, uur na uur.
Gelukkig geen telefoontje.

Hoewel met schroom, er is een voortdurend toegaan tot de troon der genade, om barmhartigheid te verkrijgen.
Barmhartigheid voor Cees, en zo voor ons allemaal.

Halverwege de middag.
Mijn schoonouders komen, ze houden het thuis niet meer uit.
Ik vind het fijn dat ze er zijn.
En ik wil dat ze onmiddellijk weggaan.
Ik weet zelf niet wat ik wil.
Ze blijven.
Gelukkig blijven ze.

Uur na uur kruipt voorbij.
Nog steeds geen telefoontje.

Vijf uur geweest.
Telefoon!

De neurochirurg heeft het grootste deel van de tumor kunnen verwijderen.
Vér boven verwachting.
Maar hoe Cees straks wakker gaat worden, daar kan hij niets over zeggen.
‘U weet wat we besproken hebben… bereid u maar op de ergste situatie voor. Ik wens u heel veel sterkte straks’.

De klok kruipt verder, weer een uur.
Weer een telefoontje.

Een verpleegkundige vertelt me dat mijn man wakker is en met de neurochirurg ligt te praten.
‘Dát kan niet!’ snauw ik haar toe.
Als ik uitleg waarom snelt ze terug naar zijn kamer.
Spanning stijgt…
‘Mevrouw, hij ligt écht te praten hoor’.

Vandaag was het meer dan ooit biddag.
Er was toegang tot de genadetroon, juist vandaag.

Gelukkig zijn mijn schoonouders gebleven, we kunnen direct naar het ziekenhuis.

Veel draden en meters, een dik verband om zijn hoofd, moeizaam spreekt hij een paar woorden, verwondering in zijn ogen.
‘Pa, Bijbel, lezen’.
Pa leest -een Psalm- en dankt.
Zo staan we met z’n drieën rond zijn bed, zijn met ons vieren stil, stil voor God, met Zijn woord, stil met God.

Op de terugreis bel ik even naar huis.
Geroezemoes, mijn zus is jarig.
Boven alles uit hoor ik mijn kleine nichtje Mirte het wonder uitjubelen: ‘ome Cees kan nog prate!, ome Cees kan nog prate!’

Barmhartigheid verkregen.
Ter bekwamer tijd!

Lianne

Dit is het vervolg op de column ‘Laatste woorden’

0 reacties op "‘Ome Cees kan nog prate’":