Ontwrichting

Kanker ontwricht je leven. Dat is één van de eerste zinnen die je leest als je naar de site van KWF kankerbestrijding gaat. Op deze site is heel veel informatie te vinden, over heel veel soorten kanker.

En wat het met je doet als je de diagnose krijgt. En wat het betekent voor je familie, je omgeving. Christen of niet-christen: iedereen die kanker krijgt, zal van harte beamen dat het je leven ontwricht. Iemand zei eens: “Als je de diagnose krijgt, is het alsof je levenshuis staat te schudden op zijn fundamenten.” Herkenbaar, toch, voor u die zelf getroffen werd door kanker of voor u die dat meemaakte in uw nabije omgeving?

Ontwrichting, een fundament dat niet meer stevig lijkt te zijn. Er kunnen nog veel meer uitdrukkingen genoemd worden die iets tekenen van wat iemand ervaart die zelf kanker heeft gekregen, of die dat in de directe omgeving meemaakt of meemaakte. Laten we maar teruggaan naar de zin waar we mee begonnen: een ontwrichting van je leven. Die ontwrichting heeft alles te maken met onzekerheid, met het wegvallen van zekerheden. Met veel onbeantwoorde vragen. Is er nog een behandeling mogelijk? Kan ik nog genezen? Of is er alleen nog te hopen op verlenging van mijn leven, terwijl de kwaal niet weggenomen kan worden? Als een deur van een huis ontwricht is, zit er niets meer op zijn plaats. De scharnieren zitten niet meer goed en de deur sluit niet goed meer. Het is niet meer zoals het was.

In Mattheús 7:27 lezen we óók over een ontwrichting. Een huis dat geen goed fundament had, is gevallen toen de slagregens kwamen en toen de waterstromen en de winden aansloegen tegen dit huis. De strekking is ons als Bijbellezer bekend: het is onmisbaar nodig dat ons levenshuis gefundeerd is op de Rots Christus. Betekent dat verder dat iemand die in Christus geborgen mag zijn, gevrijwaard is van slagregens, stormen en waterstromen? Betekent het dat het minder erg is als zo iemand de diagnose kanker krijgt? Nee, zeker niet. Maar te midden van alle ontwrichting die dan ervaren wordt, mag er een dieper fundament zijn. Dan mag wel eens gezongen worden: ”In de grootste smarten, blijven onze harten, in de Heere gerust”. Dan mag men weten dat het Gods weg is.

Weliswaar een moeilijke weg, naar de mens gesproken een onmogelijke weg. Maar dan mag er kracht verkregen worden uit Hem, van Wie Jesaja al zoveel eeuwen geleden heeft geprofeteerd: “Onze smarten heeft Hij gedragen.” Er staat niet dat er dan geen smarten zijn of nog komen zullen. Maar als het oog des geloofs op Hem mag zien, dan wordt gezien dat Hij de zwaarste last droeg. Die droeg Hij, opdat het voor de Zijnen draaglijk zou zijn. Opdat ze nog vaster gefundeerd zouden worden op de Rots. Opdat ze bewaard worden voor een algehele ontwrichting.

L. Huisman

0 reacties op "Ontwrichting":