Opgeven is dé optie
Strevens- en bewonderingswaardig hoe velen zich inzetten om geld in te zamelen voor onderzoek naar behandeling van de levensbedreigende en ingrijpende ziekte kanker. Sommigen die klimmen zijn ernstig ziek en verbruiken hun laatste krachten.
Onder het motto ‘Opgeven is geen optie’ accepteert men geen beperkingen in wat kan en zal worden bereikt. Zo staat als toelichting op het motto te lezen. Het is dit streven waar ik moeite mee heb.
Eerlijk gezegd ken ik het ‘opgeven is geen optie’ als geen ander. Mijn karakter sluit hierbij goed aan. Men doet geen vergeefs beroep op mij om er een tandje bij te doen, nooit op te geven. Door scha en schande, met vallen en opstaan heb ik moeten leren verliezen.
Niet opgeven ken ik zowel in geestelijk als lichamelijk opzicht. Ik heb geprobeerd God tevreden te stellen door niet op te geven in het gaan houden van Zijn gebod. Ik heb het verloren daar ik niet kon bereiken in eigen kracht God lief te hebben boven alles en mijn naaste gelijk mijzelf. Ik heb geprobeerd tijdens en na alle behandelingen de emotionele en lichamelijke impact te overwinnen. Door niet op te geven in het oppakken van het leven, te vechten tegen beperkingen, grenzen te verleggen, enz. Ik heb het verloren daar ik het niet volhield, de draaglast vaak boven mijn draagkracht uitging.
‘Opgeven is geen optie’ roept bij mij op dat ik gefaald heb, een verliezer of nul ben. En dan leef ik nog en ben niet aan de ziekte, de behandelingen of gevolgen overleden. Hebben zij het misschien te vroeg opgegeven? Niet hard genoeg gevochten? Het hoofd laten hangen?
Een aantal jaren geleden kreeg mijn buurman kort nadat hij met de VUT ging te horen dat hij kanker had. Er was een kleine kans dat hij nog behandeld kon worden gericht op herstel. Toen ik bij hem op bezoek kwam gaf hij hoog op van een boek van Peter Kapitein. Kanker wordt binnen 10 jaar een chronische ziekte. Mijn buurman was er vol van en het leek dat hij daaruit al zijn hoop putte. Korte tijd na de boodschap moest hij opgeven en overleed.
‘Opgeven is geen optie’. Voor de medische wetenschap is het doen van goed onderzoek en experimenteren met behandelingen van levensbelang. Die gave heeft God de mens gegeven om ziekte als gevolg op de zonde te bestrijden. Ik – en velen met mij – danken er hun langer leven of overleving aan. Opgeven van het bestrijden van ziekten is geen optie. Alleen wordt daarin erkent dat wij mensen begrensd zijn. Het is ijdel om te denken onafhankelijk van God te zijn. Wie zijn Meerdere (God) erkent in de strijdt tegen kanker zal overwinnen.
‘Opgeven is dé optie’. Wie niet kan winnen zal zich vroeg of laat moeten overgeven. Degene die weet wat strijden tegen kanker kost, weet hoe opgeven voelt. Ik heb en zal het nooit vanuit mezelf willen en kunnen opgeven. Mijn eigen ik, het leven in mij, strijdt er tegen. ‘Huid en haar’ geeft iemand voor zijn leven. Wie het verlies voor God in dit leven wint echt alles. Daarvan getuigen de voorbeelden in het leven van de bijbelheiligen Jacob, Job, Petrus, Paulus en alle geheiligden met hen.
‘Opgeven is de optie’ – “Want zo wie zijn leven zal willen behouden, die zal hetzelve verliezen; maar zo wie zijn leven verliezen zal, om Mijnentwil, die zal hetzelve vinden.” Matth. 16:25
Ik houd bewondering en waardering voor degene die door het beklimmen van de Alpe d’HuZes zoveel geld voor onderzoek bij elkaar weten te halen. Het is mijn wens dat ze God daarvoor erkennen.
Henk-Jan Koetsier
2 reacties op "Opgeven is dé optie":
Dag Ruud,
Wat moet jij, je vrouw en gezin veel meemaken. Wat een zegen om daarin de Heere te blijven verwachten. Mijn ziel vol angst en zorgen – hulpeloos! -, wacht sterker op de HEER’. Dan wachters op de morgen, de morgen, ach, wanneer? In de moeilijke ‘kruisweg’ die je gaat met die je lief zijn van harte het oog op de opgestane Christus toegewenst. Dan is opgeven overgave en Winst.
Hartelijke groet,
Henk-Jan
Beste Henk-Jan,
Ik ben het volledig met jou eens dat een mens alles ja huid voor huid wil geven voor zijn leven en zich daar ook volledig voor in wil zetten.
Maar ik heb ook de wetenschap dat als de Heere de behandelingen niet zegent! Dat zijn alle pogingen van de medici en ook van mij tevergeefs!Dat heb ik de afgelopen 5 jaar wel gemerkt!
Ik heb afgelopen week een operatie ondergaan aan mijn Sinus (neus holten) Daar zit een chronische virus die mij al jaren voorhoofd ontstekingen heeft gegeven. Deze moet weg zijn voordat er begonnen kan worden met stamceltransplantatie. De chirurg heeft de openingen naar de voorhoofdholtes opengemaakt en het zieke virus weggehaald, ook heeft hij weefsel weggehaald voor pathologisch onderzoek. Ik heb de laatste 5 jaar gevochten voor mijn leven, dat mag ik wel zeggen met behulp van de Heere. Voor de 3e keer weer terugkerende kanker. Dat is heftig! Maar in de afgelopen week kreeg ik te maken met de uitwerkingen van deze operatie. De hele week op bed gelegen. Alsmaar bloed en bloed stolsels uit mijn beide neusgaten.En groene slijm ophoesten wat snachts mijn longen inliep. Flinke hoofdpijn en ook moet ik nog aan een liesbreuk en aan beide oren geopereerd worden.
Geen eetlust en nu zo zwak mens niets kan!
In deze week ben ik er goed achter gekomen dat al onze inspanningen ter vergeefs zijn als de Heere hierin niet mede komt. Ik zou ook zeer graag ook wat willen bijdragen om meer geld te verkrijgen voor kanker onderzoek. Maar zoals ik me deze afgelopen week gevoeld heb,na toch een kleine ingreep, moet ik betuigen dat ik totaal niets kan doen. Voel me nu erg ziek en hulpeloos en moet het wat betreft eigen hulp opgeven.
Maar Mijn hulp en enig verwachting is van de Heere de de Hemel en de aarde gemaakt heeft. Mijn ziel is immers stil tot God. ,k Sla de ogen naar ’t het gebergte heen. Van waar ik dag en nacht Des Hoogsten bijstand wacht Mijn hulp is van den Heer alleen, Die hemel, zee en aarde Eerst schiep, en sinds bewaarde.
Ruud de Bruin