Rots van mijn betrouwen

In doodsgevaar en bange nacht,
In strikken en in zonden,
Heb ‘k van een Held mijn hulp verwacht,
En ‘k heb Hem trouw bevonden.

In ’t dal der schaduwen des doods,
In doodsgevaar en strikken,
Heeft Jezus zelf mij bijgestaan,
Wou Hij mijn ziel verkwikken.

Dies noem ik Hem zo goed als groot,
Voor hen, die op Hem bouwen,
Mijn hulp, mijn toevlucht in de nood,
De Rots van mijn betrouwen.