Te vroeg overleden door uitgestelde zorg?
Sinds de uitbraak van de coronacrisis hebben er veel onderzoeken met betrekking tot kanker stilgelegen. Duizenden mensen zijn te laat gezien door een arts en zijn daardoor overleden. Althans, zo lezen we in de pers. Te laat gezien en te vroeg overleden. Maar dat is menselijkerwijs gesproken. Want komt een arts te laat met een diagnose? Of komt de dood te vroeg?
“Ja, Gij, Wiens wijsheid nimmer faalt, had mijn geboortestond bepaald”. Dit was de belijdenis van de dichter van Psalm 139. Onze geboortestond, maar ook ons stervensuur. In die zin is er bij de Heere dus geen “te laat“ of “te vroeg”. Het lag alles zelfs al van eeuwigheid vast. In deze zelfde Psalm 139 lezen we: “Al deze dingen waren in Uw boek geschreven”. Daarvan zeggen de kanttekeningen zo treffend: “Gij hebt zo wel geweten wat mij wedervaren zou, alsof het voor Uw ogen in een boek geschreven stond, te weten in het boek van de memories van Uw voorzienige regering.”
Dat het al van eeuwigheid vast lag, kan soms troost geven. Dat neemt niet weg dat er heel veel vragen overblijven als er zogeheten medische fouten gemaakt worden. Wat blijven er een vragen over als we horen dat het allemaal anders gelopen zou zijn als er eerder een diagnose gesteld was. Wat ingrijpend als er door uitgestelde zorg niet meer die behandeling ingezet kon worden, die mogelijk levensverlengend geweest had kunnen zijn. Levensverlengend, weer zo’n uitdrukking waarbij we moeten zeggen: menselijkerwijs gesproken.
En met dat alles kunnen we het nooit kloppend krijgen: onze verantwoordelijkheid om op tijd naar een arts te gaan, daarnaast het gegeven dat artsen zeker in coronatijd niet aan alles prioriteit konden geven, en aan de andere kant te weten dat het alles al van eeuwigheid in Gods boek beschreven stond. Het boek van Gods voorzienige regering. We zeggen wel eens tegen elkaar: in dat boek kunnen wij niet kijken.
Toch mogen we er wel eens in kijken. Achteraf. Het hééft zo moeten gaan, belijden we dan. De arts kwam niet te laat en de dood kwam niet te vroeg. De arts kwam op dat tijdstip dat in dat boek was vastgelegd. Dat was Gods wil al van eeuwigheid. Wat een genade als we onze eigen berekeningen mogen loslaten. Om te mogen belijden en beleven (!) dat het Gods vinger was, Die met Zijn Goddelijke pen mijn levensboek beschreven heeft. Er kwam geen diagnose te laat en er kwam geen diagnose te vroeg.
L. Huisman
3 reacties op "Te vroeg overleden door uitgestelde zorg?":
Helemaal mee eens zoals in Spreuken 16:9 staat – ‘de mens wikt maar God beschikt’
Het hart van een mens bedenkt zijn weg, maar God bepaalt zijn gang.
Een mens maakt zich plannen. Voor de dag van morgen, voor volgende week of voor de langere termijn. Vaak ook noodzakelijk, omdat er nu eenmaal voorbereidingen getroffen moeten worden.
Het gezegde ‘de mens wikt, maar GOD beschikt’ drukt deze waarheid feilloos uit. Want voor zover een mens wat kan regelen, blijkt dat slechts tot op zeer beperkte hoogte het geval te zijn. Verreweg de meeste en ook beslissende factoren liggen buiten ons bereik.
We worden allemaal van tijd tot tijd met de neus op het feit van onze nietigheid gedrukt.
En zo zijn ook onze plannen. Want GOD beschikt. HIJ gaat zijn weg. Mijn tijden zijn in Uw hand.
In onze situatie hadden we niet direct te maken met uitgestelde zorg, hoewel er 3 maanden mee gemoeid waren om vast te stellen dat er sprake was van een soort kanker, waarbij de bron onbekend gebleven is. Wat valt alle deskundigheid van een Universitair Ziekenhuis dan in het niet…
Maar in alle moeilijke omstandigheden en vraagstukken, is het inderdaad een rust te mogen weten dat onze levensweg van begin tot eind vast ligt in Gods hand. Niet dat het dan makkelijk is, want de gesprekken met de artsen in het Ziekenhuis over behandelingen etc. kunnen soms zo intens zwaar en moeilijk zijn.
Toch ben ik dankbaar dat we rust mochten krijgen op het zeer moeilijke, maar ook beslissende gesprek: geen behandeling meer mogelijk. Vanuit ons netwerk kregen we verschillende adviezen om hier of daar nog heen te gaan. We hebben echter geen vrijmoedigheid gehad om andere wegen in te slaan.
Nu we erachter staan ben ik daar nog altijd dankbaar voor. We hadden het moment van overlijden niet kunnen veranderen, de weg ernaar toe wel. En die zou in ons geval alleen maar moeilijker en zwaarder geworden zijn.
Helder verhaal en een nuttige bijbelse duiding die we elkaar meer zouden moeten voorhouden bij alle WAAROM -vragen die er in het leven kunnen zijn.
Zeker ook in deze ‘corona’tijd met al die discussies over nut van alle maatregelen/vaccinatie zou ik dit meer willen horen/lezen vanuit de kerken/predikanten naar ons als leden/kerkgangers. Te vaak wordt er zo menselijk gedacht door ons.
En laten we hopen dat onze christelijke kamerleden dit ook meer(gaan) doen richting onze overheid, hetzij dat ze het horen of laten………….