“Zo was het”

Zij schrijft: Mijn man heeft een ziekbed gekregen, een tijd waarin hij door God is stilgezet. We hebben hem nooit opstandig gezien. Wel zei hij regelmatig als er een kaart bezorgd werd: “De mensen bedoelen het goed, ze leven met me mee, maar zouden ze zichzelf toch niet vergeten, want niet iedereen krijgt een ziekbed”. Hij zag dat het ook een zegen kan zijn, als de Heere het ziekbed gebruiken wil om ons te bekeren. Toen hij zo in zielestrijd was, is voor hem rust gekomen, toen op een nacht de Heere hem vertrooste, met: ‘Ik zal u niet begeven en ik zal u niet verlaten”. Hij zei: “Nu is het goed”. Het is alles anders geworden. Die volgende morgen las ik hem onderstaand gedicht voor, waarop hij zei: “Zo was het”.

De Geest Zelf bidt voor ons

Romeinen 8:26

Toen ik niets kon en niets meer zag,
zeer krachteloos en ziek daar lag,
mij voelend in een bange nacht,
daar ‘k zelfs voor bidden had geen kracht,

toen hoorde ik dat heerlijk Woord,
dat ik nog nooit zó had gehoord,
dat als ik geen gebed meer had,
de Heil’ge Geest Zelf voor mij bad.

Daar kwam temidden van de smart
een wonderlijke rust in ’t hart.
Ik mocht in al mijn nood en pijn
zelf biddeloos en stille zijn.

Welk een genade, rijk en vrij:
mijn God verwachtte niets van mij.
Hoe mocht mijn ziel zich hiermee voên.
Ik kon noch hoefde iets te doen.

Gedicht van M.A. Groeneweg-de Reuver

0 reacties op "“Zo was het”":

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *